عکس رنگی

اولین عکسی که عاشقم کرده...

نیم رخ خنده ی عمیقش

سیاه سفید نیست...رنگیه رنگیه

خودم...خود منی

به راستی که

تو چقدر منی ....

:)

.

نشستی روبروم توو اتاق تاریکم

ساکت،با چشم های پرحرف غمگینت

برخلاف همیشه اشکات میاد

اینبار من گریه ام نمیاد

با ترس های بیشمارم روبرو شدم

که دیدم توام توو اتاقی

تو منی؟!

منو ببخش...

برای ترسهات سرزنشت کردم

منم همونقدر ترسوام

فقط یکم دیوونه ترم...

خیلی دیوونه ترم...میخوام برم تو دل ترسا

ولی راستش...

خیلی میترسم...

ترس از سر پیریه

میشه در آغوشم بکشی؟! تنگ...تا سحر!؟!!!!

نه چون تویی...چون منی...

آخ که چقدر تو منی...نمیدونی که

بی رنگی

میپرسه خب،چطوری؟ چخبر؟ زندگی چه رنگیه این روزا

_زندگی؟! زندگی بی رنگه

 

پناه بر خواب ...از تو

امشب پرم از دلتنگیت

باید به خواب پناه ببرم...شاید کمتر اذیتم کرد

میشه؟!

خدایا ... میشه کمکم کنی؟!

من نمیتونم

دیگه نمیتونم....

ما

سلامتی رابطه ای که هرچی تکذیب شد،

پیچیده تر شد ...

به دوست

هنوزم میخای بدونی تو چی بودی،هستی ... که انقد دوستت دارم؟!

تو خودمی ... تمام منی... ناتمامِ منی...

تو تویی...منی...مایی

تو همینجوری که هستی خوبی،دوست داشتنیی

تو خودتو نمیشناسی

خودتو ندیدی از اینور

وگرنه توام عاشق خودت میشدی ....

شرح حال ... (حق)

 

.

.

اگر بشه گذشت ...

عصبانی ام ازت ... ناراحتم ازت...

شایدم از خودم ...

شایدم از خدا

.

بگذریم ....

انقلاب بیرونی،انقلاب درونی

قدم زدن تو خیابون انقلاب منو میبره به روزایی که با چه هیجان و اشتیاقی

برنامه های بیرون مون رو میریختم

یکی از اون برنامه ها متر کردن خیابون انقلاب بود که نشد...

 

شاید میدونستم چقدر وقت مون کمه که اونقدر فشرده ... :))

خلاصه قدم زدن تنها تو این خیابون

برام دردناکه.

.

تو دوست داشتنت هم واقعی بود هم پاک...شاید خودت نمیدونستی.

.

دوستت دارم...دلتنگتم

 

باز

95/09/02

 

 

رو سر بنه به بالین ، تنهـــا مـــرا رهـــا کــن
 تـــرک من خـــرابِ ، شــب گــردِ مبتــلا کــن

ماییم و مـوج ســودا ، شـب تـا بــه روز تنهــا
خواهـــی بیــا ببخشا ، خـواهی برو جفا کن

از مـن گـریــز تـــا تـو ، هـــم در بـــلا نیفتـــی
 بگـــزیـــن ره ســـلامت ، تــــرکِ رهِ بـــلا کـن

ماییـــم و آب دیـــده ، در کنــج غـم خــزیـــده
بـــــر آب دیــده ی ما ، صــد جای آسیـا کــن

خیـره کشی است ما را ، دارد دلی چو خارا
بکشـــد کسش نگــویـــد ، تدبیر خــونبها کن

بر شـاه خـــوبــرویان ، واجــب وفـــا نبـاشــد
ای زردروی عاشــق ، تــو صبــر کــن وفـا کن

دردی اســـت غیـــر مردن ، آن را دوا نباشــد
پس من چگونه گـویــم ، کاین درد را دوا کــن

در خواب دوش پیری ، در کوی عشـق دیــدم
با دست اشارتم کرد ، که عزم سـوی مـا کن

گر اژدهاست بر ره ، عشقیست چــون زمرد
 از برق این زمــرد ، هــی دفـــع اژدهـــا کــن

بس کن که بیخودم من ، ور تــو هنــرفـزایی
تــاریــخ بـوعلــی گــو ، تدبیر بــوالعــلا کــن

عجیب اما .... واقعـــی

تو ارشیو وب قبلی که رفتم پاکش کنم

به تاریخ 1395/12/08 ساعت 19:56

نوشته م :

 

 

اضمحلال یعنی

 

م.ن ...

.

از کنار دجله روزی ، با یزید

میگذشت او جمله با خیل مرید

ناگهان از بام عرش کبریا

خورد بر گوشش که : ای شیخ ریا

میل آن داری که بنمایم به خلق

تا چه پنهان کرده ای در زیر دلق ؟

تا خلایق سنگبارانت کنند

دست بسته بر سر دارت کنند

گفت یا رب میل آن داری تو هم

شمه ای از رحمتت سازم رقم؟

تا خلایق از ستایش کم کنند

از نماز و روزه و حج رم کنند؟!

پس ندا آمد که ای شیخ فتن

نی ز ما و نی ز تو ، رو دم مزن

شت*

.

* در تداول عوام قوام آمده ی قند و شکر باشد ... شاید ماخوذ از شهد

 مرا بیدار در شب های تاریک

رها کردی و خفتی ؛

یاد می دار .........