تاسیان

تاسیان؛
دلتنگی غریب
غمِ فزاینده
حالتی که در نبود کسی به انسان دست می دهد
.
درزبان کوردی همان شوق دیدار می باشد
وقتی برای مدت طولانی از کسی دور باشی
.
حالتی است که در اولین غروبِ
پس از رفتنِ یک عزیز که مدتی مهمان خانه ما بوده، دست میدهد
هم چنین، اولین غروبی را که کسی از دنیا رفته و جای او خالی است
من خود تاسیانم
منی که از من رفته هرگز برنمی گرده و هرروز انگار روز اول رفتنشه
.
«گویا به حالتی می گویند بعد از مرگ،
سکراتی که بعد از رها شدن جان،
انسان به آن دچار می شود.
شاید مترادف تولد باشد در جهان فانی،
منتها با درکی همه جانبه و غیرقابل اغماض ».

بایگانی

۳ مطلب در اسفند ۱۴۰۰ ثبت شده است

کوه ها...کوه های پوشیده از برف،همیشه الها بخش هستن برام

یهو نگام میفته بهشون...می ایستم و برای دقایقی نگاه میکنم

و اونها یادم میدن فرو نریزم..

یادم میدن در سکوت و سرما استوار و باشکوه و زیبا بمونم

کوه ها واقعا الهام بخشن..

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۲۱ اسفند ۰۰ ، ۱۵:۱۱
تاسیان ...

امتحان کن.برایم بنویس.از شر هر آنچه بر تو سنگینی می کند

با نوشتن برای من خلاص شو.

 

+ از میان نامه های اینگه بورگ باخمن به پل سلان

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۳ اسفند ۰۰ ، ۲۳:۴۴
تاسیان ...

قربون چشم و نگاه و دست و قلب مهربون اونی که هر روز ....

:)

.

.

محض خاطر نگاه منتظرت.

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰ ۰۶ اسفند ۰۰ ، ۱۲:۰۵
تاسیان ...