چرا این فیلد نمی تونه خالی باشه ؟!!!!

هر روز سر راه برگشتم یه کامیون پارک شده

که بالای شیشه جلوش ،روی سقف یه جمله نوشته

که هر بار با دیدنش ، "حالم" خوب می شه اصن

با خط قشنگی نوشته شده :

 

" مه صداته می شناسم "

 

 :)

 

 بالهجه بخونید ...

انت الله الذی لا اله انت ...

اگر جز تو ببینم و بخوام و ... بخوام

سزاوار جهنمم و بس

.

یا صاحبی السجن

ءارباب متفرقون خیر

ام الله الواحد القهار -39یوسف-

.

ممنون برای همه ی این نبودن ها

الحمدلله...

 

 

یه کوچه ی ....!

در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم

اصلا به تو افتاد مسیرم ، که بمیرم

همه کس و کارم ... تویی !

1.

فکر نمی کردم کار سرماخوردگیم به اینجا برسه

ظهر برای چند ساعتی ، درواقع از حال می رم

که گوشی ِ همیشه روی سایلنتم که حالا روی آخرین درجه صدا به انتظار خبری هست ، زنگ می خوره 

خیس عرق از جا می پرم و نمی دونم چرا فکر می کنم جایی قرار داشتم و خواب موندم

موهام به صورتم و لباس به تنم چسبیده

صدام گرفته تر شده

بر که می دارم می پرسه با این حالت می خوای بیایی

اول می گه برای یک نفر جا هست و برنامه اش به من نمی خوره

و می پرسه که اسم تو رو بنویسم ؟

می گم بنویسه و فطع می کنم

هنوز برای ویزا اقدام نکردم ...

باز از حال می رم ...

 

 

2.

بالاخره غروب هم درخواست ویزا دادم

هم کاروان مشخص شده

خودش هم هست

وقتی میگه همه آشنا و از خادما هستن

با خنده می گم

پس فقط من اون وسط نخاله ام ؟!

 

 

3.

خادم های سید ...

سید کریم

سید حمزه

سید طاهر

سید حمزه ... سید ....

 

 

4.

این شکل و حجم از تنهاییِ با سابقه!

من رو یاد قبر میندازه

و خب تو که باشی

"لا خوف علیهم و لا هم یحزنون ..."

این تنهایی ، که همیشه بزرگترین رنج آدمی بوده

تنها تسکینش ،

یاد چشم هاته ......

 

 

5.

انار سرخ توی سینی من رو یاد تو میندازه

درواقع چیزهای سرخ زیادی هست که تورو یادم میاره

مثل سیب سرخ

که منو می بره به کوه های برفی و سیب سرخ هایی که وقت استراحت گاز می زدیم

حالا هم این انار سرخ

منو می بره به صبح های جمعه

گاهی کوه بود و گاهی جنگل و گاهی جاده

هیمشه دوتا انار سرخ با خودت داشتی ، تا صبح جمعه ناشتا بخوریم ...

یا شب های جمعه بعد زیارت

قبل از خواب باز دوتا انار سرخ میوردی و با دقت مواظب بودی دونه های انارمون قاطی نشه

انگار آسمون میومد زمین !

گاهی اذیتت می کردم و از دونه های انارت می دزدیدم

اونوقت حرص خوردنت دیدنی بود

نمی دونم چرا یاد این چیزها افتادم

شاید چون قراره راهی رو برم که اولین بار با تو رفتم اش

ما قدم به قدم اون راه رو باهم رفتیم

و این چیزی نیست که بعد پنج سال که هیچ ، تا بعد مرگم هم فراموشم بشه

انگار هنوز دست هات توی دستامه و زیارت عاشورا می خونیم با صد لعن و صد سلام

انگار هنوز الهی عظم البلا بارها تکرار می شه و بی وقفه می ریم

هنوز تصویر تو با پاهای برهنه زیر بارون ، توی اون نیمه شب ، جلوی چشم هامه

چقدر حرف دارم که از تو به تو بزنم

اینکه این فکرا تو سرم می چرخه شاید بخاطر حرفای اون شب  ... هست

وقتی از رفیق راه گفت و زیارت پیاده ، تو اومدی تو خاطرم

دلم می خواد برم سر مزارش و ازش بپرسم وقتی انقدر از لزوم رفیق می گفت

کمی هم از اینکه چطور می شه تنها رفت بگه

اینکه ............ 

بگذریم

  

 

 

6.

یا رفیق من لا رفیق له .....

 

 

7.

تصاویر زیادی از حافظه بلند مدتم یادم نمیاد

خصوصا بچگی ترها

اما یکی از معدود تصاویری که یادم هست

مربوط به 6-7 سالگی میشه شاید

که فکر می کنم این اولین تجربه من از تو هست توی این دنیا

سفره نهار پهنِ و بقیه غذاشون تموم شده

من تنها سر سفره هستم و اتاق خالیه

و تلویزیون داره تصاویری از حماسه ی تو پخش می کنه

تو ، یکه به دل لشکر می زنی و مشک رو پر آب می کنی

بعد دست راست

بعد دست چپ

بعد "جشم هات" ...

بعد تیر خلاص و ... مشک

"شرم" که می کنی ... می شکنم ... هزار بار

نمی دونم چطور درکی داشتم اون لحظه

تنها یادمه اون شرم عمیق تو تا عمق وجودم رفت و ریشه های بودنم رو سوزوند

نمی دونم چرا ، اما فکر می کنم

اون تجربه مهم ترین چیزی بود که من رو تموم این سالها کشوند و ...

باعث شد در این لحظه اینجای عالم باشم

من تا همیشه

به "چشم"هات ، مدیونم

چشم های شرمگینت

که جان های عالمیان به فداشون .... 

 

 

مسافر جامانده را با خود ببر ...

 

 

 

"این راه را ، حسین با سر رفته ،

تو چگونه می خواهی

با غرور و بی اعتنایی

و با خور و خواب و ولنگاری

به انجام برسانی ؟!"

_ع.ص_

.

" قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

ورنه هیچ از دل بی رحم تو تقصیر ...نبود"

یا رب! سببی ساز ...

شاید یک لحظه بنظر بیاد مانع فعلی

نبود پول هست

لحظه ای نبود اذن ولی

و لحظه ی بعد نبود کاروان

و لحظه ی بعدتر .. 

تموم این لحظات اما می دونی

تنها بسته به اراده و خواست خودشونه

و تنها مانع

خودِ خودِ خودِ تویی

.

این رهایی از سبب ها

و توجه به علة العلل رو

امیدوارم همه تجربه اش کنیم

حتی از دور و در حرف هم

احساس رهایی اش فوق العاده اس..

.

.

«من» ،

بی «تو» چیزی نیستم ...

+

برای تموم لحظاتی که در زندگیم بجای تو

متوجه اسباب بودم

و اونها رو صاحب اثر می دونستم در عمق جان خودم

عذری ندارم

فقط اینکه ...

.

یا کریم العفو ...

از تو...به تو...با تو...

یا رب این کعبه مقصود تماشاگه کیست

که مغیلان طریقش گل و نسرین من است ...

تخم محبتی که در دل کاشتمت ...

همین چند لحظه پیش اجازه رفتن صادر شد ...!

گرچه منوط به پیدا شدن یه کاروان مطمئن هست...

 

صبح میخواستم پول سفر رو بدم بره که بخاطر بدحالیِ مریضی نشد

این عکس العمل بعد از جواز خودم رو هم به شک انداخت که واقعا دلم میخواسته برم؟

به روبالشی نگاه میکنم و به حال این مدت فکر می کنم و ...

جوابی ندارم

راستش می ترسم

می ترسم زیادی شادی کنم و...

همیشه قبل هر زیارت حال عجیبی داشتم اما به محض قطعی شدن...

ترس از خواب پریدن بوده یا ..

هیچ وقت نتونستم تا وقت رسیدن به حرم شادی و شکرم رو بجا بیارم

.

 

.

حالم انقد بده نمیفمم چی و چجوری مینویسم....

.

.

.

انتظار برای آدم امیدوار

کشنده ترِ...

لیل انتظاری ... هل ینجلی ؟*

 

" ای صبا ای پیک دور افتادگان

اشک ما بر خاک پاک او رسان "

.

.

.

میگم

در بهترین حالت یکسال باید صبر کنم

میگم بنظرت

تا سال دیگه زنده ام ؟!

میگم حرف و حدیثا درست بوده یعنی؟

میگم ...

میگم و تو ساکتی همچنان ....

.

تو نمی دونی فکرهای این روزها

با من چه کرده

.

* ... شب انتظار من رو .. آیا پایانی هست ؟!

.

" صبا به لطف بگو تو آن غزال رعنا را

که سر به کوه و بیابان تو داده ای ما را "

اینجا برای از تو نوشتن هوا کم است...

از تو و این روزها

سهمم 

یه رو بالشیِ

که باید بشورمش ...

.

.

« می گریم و مرادم از این سیل اشکبار

تخم محبت است که در دل بکارمت ... »

انا حزن العالم!

خرم آن بقعه که آرامگه یار آن جاست
راحت جان و شفای دل بیمار آن جاست

من در این جای همین صورت بی جانم و بس
دلم آن جاست که آن دلبر عیار آن جاست

تنم این جاست سقیم و دلم آن جاست مقیم
فلک این جاست ولی کوکب سیار آن جاست

آخر ای باد صبا بویی اگر می‌آری
سوی شیراز گذر کن که مرا یار آن جاست

درد دل پیش که گویم غم دل با که خورم
روم آن جا که مرا محرم اسرار آن جاست

نکند میل دل من به تماشای چمن
که تماشای دل آن جاست که دلدار آن جاست

سعدی این منزل ویران چه کنی جای تو نیست
رخت بربند که منزلگه احرار آن جاست

.

.

" [انا لست حزینة

انا حزن العالم!

ففی صدری وطن یبکی...]

 

من اندوهگین نیستم

خودْ اندوهـ ِ عالمم

و سرزمینی در سینه‌ام گریه می‌کند... "

 

همه تو ... هیچ من

 

 

  "ای درد توام درمان در بستر ناکامی و ای یاد توام مونس در گوشه ی تنهایی ...."

 

 

"مَنْ أَخْرَجَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ ذُلِّ الْمَعَاصِی إِلَى عِزِّ التَّقْوَى

أَغْنَاهُ اللَّهُ بِلَا مَالٍ

وَ أَعَزَّهُ بِلَا عَشِیرَةٍ

وَ آنَسَهُ بِلَا أَنِیسٍ

وَ مَنْ خَافَ اللَّهَ أَخَافَ اللَّهُ مِنْهُ کُلَّ شَیْ‏ءٍ وَ مَنْ لَمْ یَخَفِ اللَّهَ أَخَافَهُ اللَّهُ مِنْ کُلِّ شَیْ‏ءٍ

وَ مَنْ رَضِیَ مِنَ اللَّهِ بِالْیَسِیرِ مِنَ الرِّزْقِ رَضِیَ مِنْهُ بِالْیَسِیرِ مِنَ الْعَمَلِ

وَ مَنْ لَمْ یَسْتَحْیِ مِنْ طَلَبِ الْمَعَاشِ خَفَّتْ مَئُونَتُهُ وَ نَعَّمَ‏ أَهْلَهُ

وَ مَنْ زَهِدَ فِی الدُّنْیَا أَثْبَتَ اللَّهُ الْحِکْمَةَ فِی قَلْبِهِ وَ أَنْطَقَ بِهَا لِسَانَهُ وَ بَصَّرَهُ عُیُوبَ الدُّنْیَا دَاءَهَا وَ دَوَاءَهَا

وَ أَخْرَجَهُ مِنَ الدُّنْیَا سَالِماً إِلَى دَارِ السَّلَامِ.

 

قال الصادق ع ..."

.

انقدر این حرف ها لطیف هستن

انقدر اعجاز با خودشون دارن

انقدر ناب هستن

دارم فکر می کنم 

امام از اینکه اینطور با واژه ها معجزه کردن و 

این معجزه رو زیر دست و پای ما ریختن

چه احساسی داشتن ؟!

.

وقتی هستی

دنیام انقدر پره

که با رفتن آدم ها خالی نمی شه

.

"آهسته تر برو....

بذار

منم باهات بیام..."

.

.

بالاخره باز بودن شب تا صبح این شبا سرما رو داد به خوردم

میام و انقدر سرماخوردگی بیحالم کرده که دوست دارم بخوام

اما وقت سرما خوردن ندارم

سوپ میذارم و ... به تو فکر می کنم

دمنوش می خورم و ... به تو فکر می کنم

پنجره بسته است و از هوایی که مدتها منتظرش بودم محرومم و ...

به تو فکر می کنم

.

من همینم ...

 

ببین !

دوباره بی تابی

دوباره دلتنگی

دوباره حسرت

دوباره آه ه ه ....

.

.

.

من اگر از خودم بریدم

اگر از دنیا و "آدماش" ...

اسم ات کافیه منو

.

منو یکم ....

بنفسی انت ...اهلی و مالی ....

 

1. نمی دونم از چند روز و هفته ی پیش

و حتی نمی دونم چرا

اما بارها و بارها شد که به خودم اومدم بی اونکه یادم بیاد کجا سیر می کردم

فقط به خودم میام و می بینم دارم غذا درست می کنم و چشمام می بارن

دارم ظرف می شورم و چشمام ...

دارم برمی گردم خونه و چشمام ...

دارم می خوابم و چشمام .........

نمی دونم چند بار غذا سوزوندم و چند بار در مرز سوختن نجاتش دادم

نمی دونم چند بار نفس کم اوردم

چند بار به تو فکر کردم و ... نفس کم اوردم

چند بار بی اونکه بدونم چرا و چجوری

دلتنگ ات شدم ..

بی اونکه بخوام حتی ....

حالا اما که کار به اینجا رسیده می گی که ....

.

2.آدم شاکر ، ناامید نمی شه

آدم وقتی دید غرق لطف ِ

ناامیداز لطف بعدی نمی شه

وقتی لطف بالاتر رو دید که عطا شده

از دریافت لطف پایین تر ناامید نمی شه

با خودم می گم

حالا که تخم محبت تو توی این دل کاشته شده از روز ازل

حالا که این لطف ازلی که لطفی ازش بالاتر نیست داده شده

دیگه چی هست که ازش بخوام و نده

وقتی بالاترین نعمتش رو داده !؟؟؟

 .

3.آدم شاکر ، گله نمی کنه . طلب نداره

وقتی خدا به آدم لطف کرد و بهش فهموند که هر چی هست خودشه

که چیز دیگه ای "نیست"

و بعد آدم نظر انداخت به زندگیش و دید که سراسر زندگیش رو خدا گرفته

و همش سراسر لطف بوده و لطف بوده و لطف

اونوقت عمیق ترین زخم هاش می شن بزرگترین نعمت های زندگیش

.

4. لحظه ای که دیدم تموم اون دردها رو تو دادی

که بشی درمون اون دردها

لحظه ای که "فهمم" شد که اون زخم ها چه نعمت هایی بودن

گرچه دردها ، هنوز درد بودن و زخم ها ، ردی از خودشون بجا گذاشته بودن

دلم اما حتی به سقوطی که همه چیزم رو گرفته بود و ...

بی چیز ترم کرده 

راضی شد

بی چیزی خوب چیزیه

بالاخره این دل خراب باید یجا حالیش بشه

هو الله الذی لا اله الا هو .......

.

5.آب پاکی رو می ریزه رو دستم و ...

می گه راضی نیست که برم

عادتا می خوام تا آخرین لحظه امید داشته باشم

گرچه ...

بهرحال دارم فکر میکنم پولی که برای سفر کنار گذاشتم 

بدم یکی دیگه بره ، یا همچین چیزی ....

این پای پر آبله...این سر افتاده...این دل خراب رو اگر قبول نکردن

کاش این پول رو ...

.

6. دلم در آستانه ی سخت شکستن ِ

.

7. بی کَسَم ......

همه کَس و کارم تویی .

.

8. قرارِ ......دل بیقرارم ...... تویی

.

9. بیا  و این دلِ شکسته را .......

.

10. بیا ...

.

+

گاهی به خودت میای و می بینی

ضعفی که سالها باهاش دست و پنجه نرم کردی و راه به جایی نبردی 

دیگه نیست

انگار در لحظه سعه ای داده و وجود کوچیکت رو رشد داده

بی اونکه تو تلاشی کرده باشی

بی اونکه تو نقشی داشته باشی

یا حتی متوجه اش شده باشی

وقتی اینطور هیچ بودنم رو به رخم می کشی

شکرت لذت دیگه ای داره ...

.

الحمدلله الذی یفعل ما یشاء...

.

.

 

 

منم "باید" برم ....

با این بی پر و بالی

با این پای زمین گیر

با این حال خراب

با این دل معیوب

ولی با تموم توان

دارم میام

کشون کشون ...

کشون ...کشون .

.

.

.

تنها ترسم اینه

وقتی برسم که سرها ،

به روی نیزه بلند شده باشن .

.

اینجاست که دیر رسیدن ، 

هیچ بهتر از هرگز نرسیدن نیست ...

.

.

.... محیای من....