دلم ! " یقیـــن " داشته باش . . .!

امروز یه روایت از حضرت رسول .ص. خوندم . .

که باید بزرگ بنویسم بزنم جلوی چشمم :

 

" صبـر نیـمی از ایمان و یقیـن همه ی ایمان است " *

 

* : نهج الفصاحه / ص 282  / حدیث 1849

 

دلم !

یقین داشته باش . .

به خدای کرم های ابریشم . . به خدای پروانه ها ایمان داشته باش

دلم !

یقین داشته باش . .

به خدای آدم یقین داشته باش

به خدایی که آدم رو از هیچ آفرید . . به وجودش اورد و مسجود ملائکه اش کرد

دلم !

یقین داشته باش . . .

به خدای نوح یقین داشته باش . .

به خدایی که برای کشتی ِ توی بیایون نوح آب فرستاد

خدایی که بنام او کشتی به حرکت در اومد . . از مهلکه در امان موند و به نام او کشتی ایستاد

خدایی که بخشنده ی مهربانه

دلم !

یقین داشته باش . .

به خدای ابراهیم یقین داشته باش . .

خدایی که برای ابراهیم اش کافی بود . .

خدایی که آتش بر ابراهیم گلستان کرد . .

و به خدای اسماعیل !

خدایی که از زیر پاهای اسماعیل ِ تشنه ، تو دل بیابون چشمه ای جاری کرد

دلم !

یقین داشته باش . .

به خدای یعقوب ِ از یوسف دور افتاده . . . خدای یعقوب منتظر !

دلم !

یقین داشته باش . .

به خدای یوسف ته چاه . . خدای یوسف سالها زندانی . . خدای یوسف از پدر جدا افتاده !!!

دلم !

یقین داشته باش . . .

به خدای ایوب ِ سالهای سال در سختی امتحان شده . .

دلم !

یقین داشته باش . .

به خدای موسی افتاده در رود نیل . . . خدای موسی از آب کشیده شده

به خدای موسی در دل ِشب ، در بیابان گم شده . .

به خدای موسی تنها . .

دلم !

یقین داشته باش . .

به خدای یونس در دل نهنگ . .

دلم !

یقین داشته باش . . .

به خدای محــمّد ِ بلاکش . . . .ص.

به خدای محمد در دل غار . .

به خدای محمد ِ شبهای حراء . . .

دلم . .

صبور باش و یقین داشته باش . . / یقین داشته باش که یقین تو کارها بکند ! /

یقین داشته باش . . .

به پروانه شدن !

به "آدم" شدن . . خلیفة الله شدن و مسجود ملائک شدن !

به سالم رسیدن این کشتی به خشکی

به شکسته شدن بت های این بت خانه و . . به گلستان شدن این آتش !

به جاری شدن چشمه ی حیات در دل بیابان از زیر پایت . .

و به باز آمدن "یوسف" به کنعان ِ جان !

به از دل چاه بیرون آمدن . . از زندان جان بیرون آمدن و عزیز خدا شدن !

به تمام شدن سختی های امتحانات و . . به میوه دادن درخت صبر

به پیدا شدن نور خدا در ظلمات این بیابان . . به . .

به شنیدن صدای خدا !

به نجات از دل نهنگ ِ نفس !

به آمدن خود ِ خود ِ خدا به غار تنهایی ات !

دلم !

یقین داشته باش . .

و تا مضطر نشوی ، یقین نخواهی یافت !

مضطر که شدی . .

خدای آدم و نوح و ابراهیم و اسماعیل و یعقوب و یوسف و ایوب و موسی و یونس و

محمد .ص. . .

خواهد آمد  . . .

خدای تو  . .

خدای جهانیان می آید و . .

تو را به آغوش می کشد . .

خدا می آید و . .

قبل از رسیدن خدا  . . .

چه می شنوم خدایا ؟!

بوی یوسف است که می آید ؟!!!

 

 " امن یجیب المضطر اذا دعاه و یکشف السوء " . . .

 

+ تنها که میشی . . ناراحت نشو . . .

وقتی یکی رو کار خصوصی داشته باشی تنهایی میکشیش یه گوشه و . .

خدا که تنهات کرد . . .

یعنی کار خصوصی باهات داره . .

هرچی تنهاتر . . . خصوصی تر .

تنها شدن علامت راهه !

مست از می و میخواران ، از نرگس مستش مست

دنیــا کارَش به جایی می رسد که خـِر ات ! را می گیرد . . .

پنجه می اندازد به گلویت . .

راه نفس ات را محکم می بندد . .

دنیا کارش به جایی می رسد که تو را به بیزاری می کشاند . .

دنیا . .

این دنیای پست . .

این دنیای قفس !

کارش به جایی می رسد که کم کم تو را می کُشد . . .

هوای مسموم اش را نفس می کشی و جزای تو . .

مرگ است . . .

 

هوای روضه اما برای همین است . .

که تو را بر گرداند . .

اصلا خدا حسین را برای لحظه های از دست رفتن تــو خلق کرد !

می دانست یک جای روزگار نفس کشیدن در دنیایی که جزای بی ادبی ات بود ، سخت می شود

می دانست عذاب دلتنگی ، عذاب الیمی ست . .

می دانست و باب الحوائجی خلق کرد برای تو . .

که بابش باب رفع دلتنگی باشد . . .

که خیال نکنی فقط تو هستی که عمری ست زندانی می کشی و . .

یاد زندانی کشیدنش . .

آن هم با آن شکنجه ها و . . آن شکنجه گر . .

داغ این همه سال زندانی ات را از یادت ببرد . . .

آن وقت به اللّهُ أَعْلَمُ حَیْثُ یَجْعَلُ رِسَالَتَهُ ی خدا خرده بگیر . .

دل ات می آمد باشی و ذره ای نباشی به دامان مهر این آقای از پدر مهربان تر ؟

دل ات می آمد باشی و زهرایی نداشته باشی که مــــادر صدایش بزنی و . . .

حل شوی در مهر مادری اش !

دل ات می آمد آدم !؟

که باشی و . . .

حسین ای نباشد که نامش بر وجودت خوانده شود و تو بهشت را در همین عالم تجربه کنی ؟

حسین ی که خراباتیان ِعشقش ، نامش را فریاد می زنند و تو می پرسی :

بهشت مگر نباید همین جا باشد ؟

خراباتیان تکیه زده اند بر پشتی هایی و رودهای شیر و عسل هم جاریست

شیرینی محبتت ارباب . .

که مثل رودی در دلم جاری می شود و . .

شیرینی اش تمام عسل های دنیا را از چشمم انداخته . .

مگر این همان رود بهشتی نیست که خدا در قرآنش آورده ؟

زیر سایه تو نشسته ام سینه میزنم

و این مگر همان سایه درختان بهشتی نیست ؟

دلم که هر اراده ای می کند مهیاست !

دلم اراده می کند صدایت کند مهیاست

دلم اراده می کند سلامت دهد . . . مهیاست . .

دلم اراده می کند بر غم ات بگرید ، مهیاست

دلم اراده می کند پسر فاطمه ! صدایت بزند و . .

اصلا بهشت من مدتهاست که مهیاست !

از همان روزهای 5.6 سالگی که آخر صف زنجیر زنان مثل وصله ی ناجور بین آن همه مرد و پسر زنجیر بدست

می شدم و غم ات را ضربه ضربه هوار می کردم بر شانه های کوچکم . .

از همان وقت که اصرار میکردم برای برداشتن زنجیر بزرگتر بجای زنجیر کوچکم ،

و پدر با چه مصیبتی که قانع ام می کرد به اکتفا کردن به همان زنجیر کوچک

از همان شب های مسجد که چراغ ها خاموش بود و زنها با صدای روضه خوان شیون و زاری میکردند

و من . .

من که نه از سر از روضه در می آوردم و نه دلیل این گریه ها را می فهمیدم

فقط یک جای دلم لک میزد من هم سهمی در این گریه ها داشته باشم

و تو خنده ات نمی گیرد اگر بگویم وقتی اشکی نمی آمد چطور برای تو گریه کن می شدم ؟

نخند اما انگشت اشاره ای که آغشته به آب دهانم بود ردی مثل رد اشک از چشم هام به سمت گونه ها

می کشید

و چقدر بهشت تر میشد که می دیدم من هم در این گریه های _ نمیدانم برای چه و که _ سهمی دارم !

هر چند با تقلب !

می بینی پسر فاطمه !؟

بهشت من سالهاست مهیاست و من از ثمره ی درختهای آن هر لحظه میوه ای می چینم

و دروغ چرا ؟

میوه های درخت موسی بن جعفر طمع اش چیز دیگری ست . .

باید از جاهای خوش آب و هوای بهشت باشد !؟ نیست ؟!

 

اینکه شما خاندان رسول خدا چطور می آیید در دل آدم جا باز می کنید . . .

چه می گویم ؟!

ذرات وجودم که قائم به محبت شماست . . .

منی که خاکم با آب محبت شما سرشته شده . .

با اشک روضه ها سرشته شده . .

جز هوای روضه هاتان جای دیگر نمی توانم ، که نفس بکشم . .

اصلا همین است که نفس های حرمی ام عمیق ترین نفس های عمرم بوده . . .

اصلا خدا نمی توانست طور دیگری مرا خلق کند . . .

اصلا از چه مرا خلق میکرد ؟

می گویند خدا آدم را از هیچ آفرید و من می گویم از محبت شما !

خواست عشقش را نشان دهد شما را آفرید . .

عاشق تر شد و خواست

ذوقش را نشان دهد . .

مرا آفرید . .

عالم عاشق شد و خدا عاشق تر . .

عالم عاشق تر شد و . .

خدا عاشق تر از این حرفها . .

خب خدا بود و باید عاشق تر از مخلوق می بود !

این شد که کار به اینجا رسید . .

این شد که امشب خدا برای من گریه میکرد و . .

من برای خدا . . .

خدا دلش تنگ بود و . .

من دلم تنگ تر . . .

خدا عاشق بود و . .

مجبورم میکرد عاشق باشم . . .

خدا می بارید و زمین های خیابان را می شست و . .

من گریه می کردم و غبار این همه فاصله را می شستم . . .

خدا گریه می کرد و عشقش را فریاد میزد . . .

من گریه می کردم و عشقش را اعتراف می کردم . .

خدا گریه می کرد و در آغوش میفشردم . .

من گریه می کردم و در آغوشش گم می شدم . . حل می شدم . .

و آن میان . .

نام حسین بود که این عشق بازی راه انداخته بود . .

خدا عاشق بود . . قبول !

اما حتم دارم از روزی که تو را آفرید . .

طور دیگری عاشق بود !!!

.

 

+ درست که واژه ها همه چیز را خراب می کنند . .

درست که نمی شود هر آنچه هست را گفت آقا . .

اما . . .

این دستها به ثبت این شبها معتاد است . .

می نویسم یادم نرود . . عالم یادش نرود . .

می نویسم خدا بخواند بخندد .................

++ مگر چنبار به دنیا اومدیم که این همه می میریم خــدا ؟!

+++ به آینه میگم . .

نباش . .

نباش که دیگه کسیو نگران نکنی . . .

کسیو نرنجونی . .

کسیو ( دیوونه ) نکنی . .

کسیو . . .

و یه شب از این شبها . .

زورم اگر برسه . .

آینه رو میشکونم . . . ................