که هرچه ساقی ما کرد ، عین الطاف است ...

یکی از کسایی که شدیدا آرزو دارم یه روزی ببینمش "حافظ" هستش

شاید دیوان قیصر و منزوی و فروغ ، بیشتر اوقات کنار دستم باشن و هربار برای رفع خستگی شیرجه بزنم روشون

اما درعوض ، حافظ کسیه که گاهی فقط با یک بیتش تا یه هفته خوشم اصن

کسی که ادبش ، عرفانش،با مرامیش،عاشق پیشگیش و ... همه و همه باهم دوست داشتنیش کرده اما

وقتی فکر می کنم می بینم چیزی که توی حافظ به شدت دوست دارم ، ظرافت نگاهش هست

یعنی اونجوری که دنیا رو میبینه ، اونجوری که به هرچیزی نگاه می کنه ، اون وصفی که از قضایا داره

نگاه کردن به دنیا رو از دریچه نگاهش ، دوست دارم

 

گاهی واقعا آرزو میکنم یه روز شخصا از نزدیک ببینمش

و گاهی از تلاش برای ساختن تصویر ذهنی ام از قیافش ، خسته می شم(دوست دارم بدونم چه شکلیه)

گاهی با خوندن بیتی انقدر به وجد میام که دوست دارم جلوم باشه و محکم بغلش کنم

خلاصه اینکه حافظ جان ! "نفسی وعده دیدارم ده " !!!

امیدوارم یه روز ببینمت

.

میفرماد :

 

اگر فقیه نصیحت کند که عشــق مباز       پیاله ای بدهش گو دماغ را تر کن ..........

 

خلاصه اینکه بعد از فقه چی میچسبه ؟

یک دو پیاله می بی غش ، از صافی چشمات .....