تاسیان

تاسیان؛
دلتنگی غریب
غمِ فزاینده
حالتی که در نبود کسی به انسان دست می دهد
.
درزبان کوردی همان شوق دیدار می باشد
وقتی برای مدت طولانی از کسی دور باشی
.
حالتی است که در اولین غروبِ
پس از رفتنِ یک عزیز که مدتی مهمان خانه ما بوده، دست میدهد
هم چنین، اولین غروبی را که کسی از دنیا رفته و جای او خالی است
من خود تاسیانم
منی که از من رفته هرگز برنمی گرده و هرروز انگار روز اول رفتنشه
.
«گویا به حالتی می گویند بعد از مرگ،
سکراتی که بعد از رها شدن جان،
انسان به آن دچار می شود.
شاید مترادف تولد باشد در جهان فانی،
منتها با درکی همه جانبه و غیرقابل اغماض ».

بایگانی

کاملا بیربط به پست های قبل

دوشنبه, ۱۷ خرداد ۱۴۰۰، ۰۳:۴۵ ق.ظ

خواستم بگم توی کارهاتون

حرفاتون

فکراتون!

قضاوت هاتون و ..

دلِ آدم هارو در نظر بگیرید

.

+مخاطب اول: خودم.

++[حذف شد]...

+++نمیدونم چرا یهو یادم میفته یه پست داشتم با عنوان:

چیزی مهم تر از "آدم"ها و "دلِ آدم ها " نیست ... باور کنید !

(که الان دوباره منتشرش کردم)

و باز، موقع خوندنش برای اولین بار اینطور نگاه کردم

که چقدر بار خودمو تنها گذاشتم

چقدر بار تنها آدم زندگیم‌بودم،اخرین‌ امید خودم

و خودم رو تنها گذاشته بودم

چقدر بیشتر از هرکسی

به خودم ظلم کردم

خودم! من رو ببخش.

.

راستی

حال دلتون چطوره؟!

حال دلتون بهترین باشه!

موافقین ۳ مخالفین ۰ ۰۰/۰۳/۱۷
تاسیان ...

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی