تاسیان

تاسیان؛
دلتنگی غریب
غمِ فزاینده
حالتی که در نبود کسی به انسان دست می دهد
.
درزبان کوردی همان شوق دیدار می باشد
وقتی برای مدت طولانی از کسی دور باشی
.
حالتی است که در اولین غروبِ
پس از رفتنِ یک عزیز که مدتی مهمان خانه ما بوده، دست میدهد
هم چنین، اولین غروبی را که کسی از دنیا رفته و جای او خالی است
من خود تاسیانم
منی که از من رفته هرگز برنمی گرده و هرروز انگار روز اول رفتنشه
.
«گویا به حالتی می گویند بعد از مرگ،
سکراتی که بعد از رها شدن جان،
انسان به آن دچار می شود.
شاید مترادف تولد باشد در جهان فانی،
منتها با درکی همه جانبه و غیرقابل اغماض ».

بایگانی

وزش چشم هایش ...

سه شنبه, ۲۱ آذر ۱۴۰۲، ۰۱:۱۱ ب.ظ

من یه گلدون پر از گل بودم وزش چشم تو پاییزم کردعشق من، عشق به دست آوردنت، با همه دنیا گلاویزم کرد

 

.

یاد کولکسیونی که از عکس چشم هاش در حالت های مختلف درست کرده بودم

افتادم

.

.

صدای پس زمینه با صدای شادمهر؛

منو تو آغوشت بگیر،آغوش تو مقدسه

بوسیدنت برای من تولد یک نفسه

چشمای مهربون تو منو به آتیش میکشه

نوازش دستای تو عاااادته، ترکم نمیشه... 

فقط تو آغوش خودم دغدغه هاتو جا بذار

به پای عشق من بمون،هیچکسو جای من نیار...

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۲/۰۹/۲۱
تاسیان ...

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی