نامه ها

‌«یک لحظه یادِ چیزی می‌افتم و بعد به همه‌چی می‌خندم.
حالا هم که دارم این نامه را برایت می‌نویسم یادِ خنده‌های‌مان در کافه‌ها و رستوران‌ها افتاده‌ام.
چه کیفیت نایابی داشتند آن لحظه‌ها.{}
می‌فهمی که…هیچ‌وقت با هیچ‌کس مثل تو صمیمی نمی‌شوم.»

روبر لاشُنه؛ نامه به فرانسوآ تروفو