تاسیان

تاسیان؛
دلتنگی غریب
غمِ فزاینده
حالتی که در نبود کسی به انسان دست می دهد
.
درزبان کوردی همان شوق دیدار می باشد
وقتی برای مدت طولانی از کسی دور باشی
.
حالتی است که در اولین غروبِ
پس از رفتنِ یک عزیز که مدتی مهمان خانه ما بوده، دست میدهد
هم چنین، اولین غروبی را که کسی از دنیا رفته و جای او خالی است
من خود تاسیانم
منی که از من رفته هرگز برنمی گرده و هرروز انگار روز اول رفتنشه
.
«گویا به حالتی می گویند بعد از مرگ،
سکراتی که بعد از رها شدن جان،
انسان به آن دچار می شود.
شاید مترادف تولد باشد در جهان فانی،
منتها با درکی همه جانبه و غیرقابل اغماض ».

بایگانی

موقتانه

دوشنبه, ۱۲ شهریور ۱۳۹۷، ۰۱:۲۱ ق.ظ

بهترین هدیه ای که تو روز تولدم گرفتم دوجلد بوستان و گلستان نفیس بود

که فک کنم از هفته آینده شروعش کنم

.

خدا از اینکه بنده اش رو اجابت نکنه شرم داره

بنابراین وقتی بنا بر اجابت نباشه

بنده هم موفق به دعا نمی شه

و اونوقته که باید بترسه

.

توی خواب راهنماییم میکنه به صحن سمت راست

گویا سید حمزه اونجا بود

روی برگه ای هم آیه ای بود داد بهم که حالا یادم نیست

دوست داشتم مثل این چند همچین روزی پیش سید حمزه باشم

نشد

شاید فردا

.

راستش اون دو جلد کتاب تنها هدیه هایی بودن که امسال تا این لحظه گرفتم

.

"تن خو به قفس دارد جان زاده ی پرواز است

آن ماهی تنگاب و این ماهی دریایی ست"_محمدعلی بهمنی_

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۷/۰۶/۱۲
تاسیان ...

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی