من به امیدواری خود معتادم !!!

فکرشو که می کنم

انگار خودِ اتفاقِ «ناامید شدن» و امید برداشتن از چیزی

برام دردناک تره

تا این حقیقت که فلان چیز نشدنیه !

تو این لحظه که تصمیم گرفتم دست از امید داشتن به این خونه بردارم

خودِ این تصمیم برام کشنده تره تا درک این حقیقت که ...

پذیرفتن ناامیدی م برام سخت تر از پذیرش هر حقیقت دیگه ایه

.

تو امیدی؟!

اگرم هستی

شکلِ مضحکی به خودت گرفتی دیگه !!!

بیشتر شبیه حماقتی.

.

الحمدلله رب العالمین

الحمدلله کما هو‌اهله .

.

بخوان مرا تو ای امیدِ رفته از یاد ...