تاسیان

تاسیان؛
دلتنگی غریب
غمِ فزاینده
حالتی که در نبود کسی به انسان دست می دهد
.
درزبان کوردی همان شوق دیدار می باشد
وقتی برای مدت طولانی از کسی دور باشی
.
حالتی است که در اولین غروبِ
پس از رفتنِ یک عزیز که مدتی مهمان خانه ما بوده، دست میدهد
هم چنین، اولین غروبی را که کسی از دنیا رفته و جای او خالی است
من خود تاسیانم
منی که از من رفته هرگز برنمی گرده و هرروز انگار روز اول رفتنشه
.
«گویا به حالتی می گویند بعد از مرگ،
سکراتی که بعد از رها شدن جان،
انسان به آن دچار می شود.
شاید مترادف تولد باشد در جهان فانی،
منتها با درکی همه جانبه و غیرقابل اغماض ».

بایگانی

منِ از قافله جا مونده کجا گریه کنم؟!

چهارشنبه, ۱۷ مهر ۱۳۹۸، ۰۶:۵۹ ب.ظ

همین چند لحظه قبل تر مشخص شد

امسال نمی رم

.

می گمش عادت ندارم بقیه برن من نرم

میخنده میگه ما کلا عادت نداریم بریم

تاحالا نرفته بود

دوست داشتم همونجا بشینم براش گریه کنم

کاش همه مردم دنیا بدونن و بیان و بچشن

طعم اون جاده ی بی انتها رو

طعم پای پیاده

خسته گشنه و تشنه و غبار آلود ، اومدن تا تو رو...

حسین!

.

+میاد خاطراتم جلوی چشام ...

++حالا پاسپورتم که برسه...چطوری بگیرمش.هوم؟

موافقین ۲ مخالفین ۰ ۹۸/۰۷/۱۷
تاسیان ...

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی