تاسیان

تاسیان؛
دلتنگی غریب
غمِ فزاینده
حالتی که در نبود کسی به انسان دست می دهد
.
درزبان کوردی همان شوق دیدار می باشد
وقتی برای مدت طولانی از کسی دور باشی
.
حالتی است که در اولین غروبِ
پس از رفتنِ یک عزیز که مدتی مهمان خانه ما بوده، دست میدهد
هم چنین، اولین غروبی را که کسی از دنیا رفته و جای او خالی است
من خود تاسیانم
منی که از من رفته هرگز برنمی گرده و هرروز انگار روز اول رفتنشه
.
«گویا به حالتی می گویند بعد از مرگ،
سکراتی که بعد از رها شدن جان،
انسان به آن دچار می شود.
شاید مترادف تولد باشد در جهان فانی،
منتها با درکی همه جانبه و غیرقابل اغماض ».

بایگانی

مثنوی چراغ *

يكشنبه, ۲۰ خرداد ۱۳۹۷، ۱۱:۲۸ ب.ظ

 

یکی بگه زندگی

با این همه زیبایی که داره

چــرا انقدر دردناکه ؟!

.

.

.

باز می خواهم تو را پیدا کنم

با تو شاید خویش را معنا کنم

 

من کی ام ؟ گر خودشناسی داشتم

کی ز خود بودن هراسی داشتم ؟

 

های...ای آیینه معنا کن مرا

گم شدم در خویش پیدا کن مرا

 

فرصتی تا رود را پیدا کنم

قطره قطره خویش را دریا کنم

.

.

های... ای آیینه حاشا کن مرا

گم کن و آزاد پیدا کن مرا 

.

.

*محمدعلی 

.

.

لحظه شمار اتفاقی هستم

که نمی افتد ...

موافقین ۱ مخالفین ۰ ۹۷/۰۳/۲۰
تاسیان ...

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی