عیدی که....

بماند به یادگار...

از امروزی که با حال بد بعد خوابش بیدار شدم

و با فهمیدن .... بدتر شدم

و انگار تموم تلاش های پنج ماه اخیرم هیچ و پوچ شد

به عجز و استیصال رسیدم

به اوج عشق و خشم و تنفر و کینه و بخشش رسیدم

به اوج عزت و ذلت

به اوج یأس و امید

به اوج بصیرت و گنگی

به اوج دوستی و دشمنی

به اوج شوق و مردگی

به اوج غنا و احتیاج

به اوجِ....

هدیه شون بود گویا 

که این دعا رو بعد مدتها پیش چشمام گذاشتن

عاشق فرازهاشم

عاشق خطابهاشم

با تمام روحم واژه هاشو لمس میکنم...

 

 

یَا عِمَادَ مَنْ لاَ عِمَادَ لَهُ وَ یَا ذُخْرَ مَنْ لاَ ذُخْرَ لَهُ وَ یَا سَنَدَ مَنْ لاَ سَنَدَ لَهُ 
ای تکیه گاه آن که تکیه گاهی ندارد، ای اندوخته آن که اندوختهای ندارد، ای پشتیبان آن که پشتیبانی ندارد، 

وَ یَا حِرْزَ مَنْ لاَ حِرْزَ لَهُ وَ یَا غِیَاثَ مَنْ لاَ غِیَاثَ لَهُ 
ای نگاهدار آن که نگاهداری ندارد، ای فریادرس آن که فریادرسی ندارد، 

وَ یَا کَنْزَ مَنْ لاَ کَنْزَ لَهُ وَ یَا عِزَّ مَنْ لاَ عِزَّ لَهُ 
ای گنج آن که گنجی ندارد، ای عزّت آن که عزّتی ندارد، 

یَا کَرِیمَ الْعَفْوِ یَا حَسَنَ التَّجَاوُزِ یَا عَوْنَ الضُّعَفَاءِ یَا کَنْزَ الْفُقَرَاءِ یَا عَظِیمَ الرَّجَاءِ 
ای کریمانه درگذرنده، ای نیکو گذشت، ای پشتیبان ناتوانان، ای غنای تهیدستان، ای بزرگ مایه امید، 

یَا مُنْقِذَ الْغَرْقَی یَا مُنْجِیَ الْهَلْکَی یَا مُحْسِنُ یَا مُجْمِلُ یَا مُنْعِمُ یَا مُفْضِلُ 
ای نجات دهنده غریقان، ای رهایی بخش هلاک شدگان، ای احسان کننده، ای زیبایی بخش، ای نعمت ده، ای عطابخش، 

أَنْتَ الَّذِی سَجَدَ لَکَ سَوَادُ اللَّیْلِ وَ نُورُ النَّهَارِ وَ ضَوْءُ الْقَمَرِ وَ شُعَاعُ الشَّمْسِ وَ حَفِیفُ الشَّجَرِ وَ دَوِیُّ الْمَاءِ 
تویی آن که سیاهی شب و روشنی روز و پرتو ماه و شعاع خورشید و وزش باد در درخت و صدای آب برایت سجده کرد، 


یَا اَللَّهُ یَا اَللَّهُ یَا اَللَّهُ لاَ إلَهَ إلاَّ أَنْتَ وَحْدَکَ لاَ شَرِیکَ لَکَ یَا رَبَّاهْ یَا اَللَّهُ  ای خدا، ای خدا، ای خدا، معبودی جز تو نیست، یگانه و بی شریکی ای پروردگار، ای خدا، 

صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِنَا مَا أَنْتَ أَهْلُهُ  بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و با ما آنچه شایسته آنی انجام ده..