شرحِ شرحه :)
جا داشت امشب‌محسن یه آهنگ برام بده بیرون نه؟ :)
.
میگه من تلاشم بر اینه که بیشتر تاثیرگذار باشم تا تاثیرپذیر
تو ولی ذاتا آدم تاثیرگذاری هستی،
_اگر این افتادن الانت رو فاکتور بگیریم البته_
این مدت بارها به بی انگیزگی و ناامیدیم اشاره کرده
منم هربار یاد امیدی که تو دلم جوونه زدی میفتم
جوونه بود یا شمع نمیدونم
ولی زیرپا لگدمال شد،خاموش شد
یاد حرفت میفتم که وقتی همو ببینیم جوون میشیم
یاد امیدی که با من پیدا کرده بودی،امیدی که با تو پیدا کرده بودم
یاد اینکه دوست داشتن همون امیده
دارم به امیدوار بودنم هم شک میکنم
گاهی احساس میکنم دارم متلاشی میشم
از پیچیدگی احساساتم میترسم راستش
نمیدونم آخر این تازه شدن زخم ها، درمان باشه یا مرگ...
میگن آدم های نزدیک به ما،زخم هامون رو بیشتر تحریک میکنن
گمون میکنم تو نزدیکترینم بودی از ازل تا ابد روی زمین
تو حتی شاید خودم بودی...که تمامِ..تمامِ تمامِ زخم های زندگیم رو تازه کردی
ترجیح میدم دوست داشتنت رو ربط بدم به خلاها...بعد ساده بگذرم ازت
فکر کنم یه اشتباه بودی که نباید تکرار بشی...که تکرارت حماقته
ولی دستی که دور قلبم حلقه شده هر لحظه تنگ تر میشه...
و این همه، قدرت خاطرات نیست
من از فرار خسته شدم راستش...
نمیتونم...نمیکشم،بیش از این از خودم،احساسم،... فرار کنم
کاش میشد روو اون نقطه ی بلند شهر،یخ بزنیم باز...
منم تا صبح حرفای تو دلمو بگم بهت...
چقدر این رابطه دردناکه...
ح....
میشنوی؟!...خوب نیستم...هیچ خوب نیستم....
از آخرین باری که خوب بودم... ده ماهی میگذره
