تاسیان

تاسیان؛
دلتنگی غریب
غمِ فزاینده
حالتی که در نبود کسی به انسان دست می دهد
.
درزبان کوردی همان شوق دیدار می باشد
وقتی برای مدت طولانی از کسی دور باشی
.
حالتی است که در اولین غروبِ
پس از رفتنِ یک عزیز که مدتی مهمان خانه ما بوده، دست میدهد
هم چنین، اولین غروبی را که کسی از دنیا رفته و جای او خالی است
من خود تاسیانم
منی که از من رفته هرگز برنمی گرده و هرروز انگار روز اول رفتنشه
.
«گویا به حالتی می گویند بعد از مرگ،
سکراتی که بعد از رها شدن جان،
انسان به آن دچار می شود.
شاید مترادف تولد باشد در جهان فانی،
منتها با درکی همه جانبه و غیرقابل اغماض ».

بایگانی

سپاس_۸

شنبه, ۲۸ خرداد ۱۴۰۱، ۱۱:۴۰ ب.ظ

نوشتم مث دختر همسایه نشسته باشم به گریه

و تو بیای دست بکشی سرم

بعدش یادم افتاد

تمام روز داشت دست می کشید سرم

وقتی اون سعی میکرد بخندونه منو

وقتی دلداریم میده

وقتی حمایتم میکرد و طرفداریمو میکرد

وقتی زنگ میزد که باهاش دعوا کنم و خودمو خالی

وقتی برام آواز میخوند_کاری که برای هیچکس_

تمام مدت خدا داشت دست میکشید سرم

ممنون که با آدمای خوب زندگیمون، بغلمون میکنی.

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۱/۰۳/۲۸
تاسیان ...

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی