زندگی ... با یک حفره ی عمیق :)
«احساس خالی بودن میکنم»
این جمله ایه که برای بارها این اواخر با خودم گفتم
انگار یه حفره عمیق و بی انتها وسط وجودم باز شده
انگار همه ی من رو از وسط به درون میکشه و محو میکنه،هیچ میکنه
نه ، شاید اینها هم وصف دقیقی نباشه
فقط میتونم بگم خالی ام. خیلی خالی ام.
آخر، خسته از اینهمه خالی بودن،و دنبال راه چاره ای
توی علامه گوگل! سرچ میزنم ، «احساس خالی بودن»!
در کمال تعجب نتایج جالبی داره؛
.
.
اگر احساس خالی بودن می کنید، تنها نیستید.
بسیاری از ما به شیوه های مختلف احساس خالی بودن می کنیم.
کیت لین اسلایت درمانگر خانواده و ازدواج می گوید،
شما ممکن است این احساس را داشته باشید،
به دلیل آنکه در زندگی تان، از دست دادنی هست.
فردی مورد علاقه رفته یا فوت کرده است.
یا خالی بودن ممکن است ناشی از ” آهسته رها کردن خود باشد،
یعنی گوش ندادن به امیدها و خواسته هایمان.”
ممکن است به دلیل تقلا برای کامل شدن یا پذیرش دیگران
بطور ناگهانی یا ندانسته خود را رها کرده باشید.
ممکن است تحرک بدنی یا خواب کافی را متوقف کرده باشید.
رها کردن خود می تواند اضطراب، افسردگی، احساس گناه و خجالت را موجب شود.
احساس خالی بودن (که بیشتر شبیه یک حفره بزرگ تجربه می شود) را
تصدیق کنید.، و با خود مهربان باشید،
خود را بابت این شیوه احساس کردن، نزنید.
تلاش نکنید تا احساساتتان را نهی کنید یا تغییر دهید.
اگر این احساس به دلیل فوتِ فرد مورد علاقه ای هست، ب
ا خود برای عزاداری سالها، عصبانی نشوید.
«چرا که از دست دادن فرد مورد علاقه، دردناک است،
و اگرچه از دست دادن، وضع را در گذر زمان، تغییر می دهد،
هرگز “خوب” نخواهد شد که آن شخص فوت کرد …
در این مورد یاد می گیرید
تا در کنار حفره یِ از دست دادنِ آن شخص، زندگی کنید.»
.
.
میدونی
من هم رها شدم
هم تورو رها کردم
هم خودمو رها کردم
میتونی عمق این حفره رو تخمین بزنی بعد از اینهمه از دست دادن!؟
زندگی با یه حفره وسط وجودت،چقدر ادامه پیدا میکنه؟!
چطور میشه با یه حفره به زندگی ادامه داد؟!
چقدر طول میکشه آدم به حمل یه حفره عادت کنه؟!
آیا حفره ها بسته میشوند؟!
درمان فوری حفره های وسط وجود!
.
.
کاش گوگل درباره اینها هم چیزی برای گفتن داشته باشه....
