دویدم و‌....دویدم ، اما ....

ما هم " اللهم عجل وفاتی " می خوندیم

نه از سر یأس

و‌ نه از سر اینکه

تحمل دنیا رو دیگه نداشتیم

یا اینکه شوق «غایة آمال العارفین » رو داشته باشیم

نه ،

ما فقط

از تحمل خودمون ، توی دنیا خسته شده بودیم

ما از مشاهده خودمون

به ادامه دادن «این» بودن بود که ...

.

گفتم وحشت کردم

از نزدیک دیدنِ این شبیه شدن های منفور

من رو وحشت زده کرده

اما نه می تونم فرار کنم

نه می تونم بمونم و هضم بشم .

گفت متفاوت بودن را برگزین

و خندیدیم

اما ...

.

هنوزم روی حرفم هستم

شاید زیاد رووم حساب باز نمی کنی ! هان!؟؟؟؟

اما هنوزم می گم

جوونی که تو‌نخری رو

نمی خوام

اگر اینه که

بنا به سابقه لطف ازلی ات

آخرین لطف رو بکن و ... منو ببر .

.

خدایا

مارو از دویدن های «بیهوده» رهایی بخش ...