تاسیان

تاسیان؛
دلتنگی غریب
غمِ فزاینده
حالتی که در نبود کسی به انسان دست می دهد
.
درزبان کوردی همان شوق دیدار می باشد
وقتی برای مدت طولانی از کسی دور باشی
.
حالتی است که در اولین غروبِ
پس از رفتنِ یک عزیز که مدتی مهمان خانه ما بوده، دست میدهد
هم چنین، اولین غروبی را که کسی از دنیا رفته و جای او خالی است
من خود تاسیانم
منی که از من رفته هرگز برنمی گرده و هرروز انگار روز اول رفتنشه
.
«گویا به حالتی می گویند بعد از مرگ،
سکراتی که بعد از رها شدن جان،
انسان به آن دچار می شود.
شاید مترادف تولد باشد در جهان فانی،
منتها با درکی همه جانبه و غیرقابل اغماض ».

بایگانی

درد و دل..با کی میکنی!؟

دوشنبه, ۱۰ خرداد ۱۴۰۰، ۰۱:۰۵ ق.ظ

امشب دیگه زیادی دارم اینجا می نویسم

همشم بخاطر اینه که الان نمیشه پاشم برم پیش سید

وگرنه این وقتا که آسمون و زمین جام نیست...

که دلم شکسته انقد...

چی میگم؟!

الان فقط باید ری بودم...

سرمو تکیه میدادم به دیوار سید و ... سید این همه غربت رو نوازش میکرد

مرهم میشد...

سید صدامو میشنوی؟!

گاهی خیلی خورد میشم...نگام کن!

سید دلتنگتم.

موافقین ۲ مخالفین ۰ ۰۰/۰۳/۱۰
تاسیان ...

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی