تاسیان

تاسیان؛
دلتنگی غریب
غمِ فزاینده
حالتی که در نبود کسی به انسان دست می دهد
.
درزبان کوردی همان شوق دیدار می باشد
وقتی برای مدت طولانی از کسی دور باشی
.
حالتی است که در اولین غروبِ
پس از رفتنِ یک عزیز که مدتی مهمان خانه ما بوده، دست میدهد
هم چنین، اولین غروبی را که کسی از دنیا رفته و جای او خالی است
من خود تاسیانم
منی که از من رفته هرگز برنمی گرده و هرروز انگار روز اول رفتنشه
.
«گویا به حالتی می گویند بعد از مرگ،
سکراتی که بعد از رها شدن جان،
انسان به آن دچار می شود.
شاید مترادف تولد باشد در جهان فانی،
منتها با درکی همه جانبه و غیرقابل اغماض ».

بایگانی

دنیا نمی‌ارزد به رنج پلک‌هایت..

سه شنبه, ۱۲ بهمن ۱۴۰۰، ۱۱:۵۱ ب.ظ

گوشه ی اتاق به ذکر...

استغفار و صلوات و حوقله و ...

تا مگر چین و چروکای دلش یکم واشه بقول میرزا

یکم آروم شه...خوب شه...

چقد آدمی دستش کوتاهه ...حتی از خوب کردن حال عزیزش...

.

خدایا خوبش کن

خدایا آرومش کن

خدایا بهش بگو فکرای تو سرش اون نیست!

خدایا بهش بگو خوبیاش چقد زیاده

خدایا ناامیدیاشو ببر،جاش امید بکار

خدایا اصن اگه میشه غم و درداشو بریز تو دل من،ها؟!!!!

موافقین ۱ مخالفین ۰ ۰۰/۱۱/۱۲
تاسیان ...

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی