حالِ دل که تاسیان می شود، شب می شود
گویی تمامی جهان به یکباره، در سیاهی فرو می رود
گویی در تاریکی مطلقی، گم می شوی
و تاریکی یعنی، همه بی خبری و آشفتگی... همه پریشانی.
تاسیان حالتی ست که بخاطر نبودن کسی، به انسان دست می دهد
هرچه آن کَس، "کَس تر"
هرچه خویش تر، آشناتر و خودی تر،
حالِ دل، تاسیان تر.