تاسیان

تاسیان؛
دلتنگی غریب
غمِ فزاینده
حالتی که در نبود کسی به انسان دست می دهد
.
درزبان کوردی همان شوق دیدار می باشد
وقتی برای مدت طولانی از کسی دور باشی
.
حالتی است که در اولین غروبِ
پس از رفتنِ یک عزیز که مدتی مهمان خانه ما بوده، دست میدهد
هم چنین، اولین غروبی را که کسی از دنیا رفته و جای او خالی است
من خود تاسیانم
منی که از من رفته هرگز برنمی گرده و هرروز انگار روز اول رفتنشه
.
«گویا به حالتی می گویند بعد از مرگ،
سکراتی که بعد از رها شدن جان،
انسان به آن دچار می شود.
شاید مترادف تولد باشد در جهان فانی،
منتها با درکی همه جانبه و غیرقابل اغماض ».

بایگانی

به "منِ" دیگــرم [سه]

سه شنبه, ۲۹ مهر ۱۳۹۹، ۰۹:۱۲ ب.ظ

وقتی می گفتم از اعمالِ غدیر، عقد اخوتش رو دوست تر دارم

[ که دوست دارم این عهد رو باهات ببندم ]...

منظورم _دقیقا_ به اونجایی هست که می گه:

"صافیتک فی الله"

که می شه یه دوستی خالصانه و با وفا

صافی و با صفا شدن باهم

یکی و یگانه شدن باهم

یک دوستیِ خالص و ناب و ... بی غل و غش

 

می می خواستم

که مــا برای هم،

همچین کسایی باشیم.

.

+

حالا من هیچی نمی گم درست

اما تو انقد بد نباش...

بیـــا به دیدنِ من!

.

.

.

بهار ۱۴۰۲ نوشت؛

حسی که بهش داشتم! :)

موافقین ۲ مخالفین ۰ ۹۹/۰۷/۲۹
تاسیان ...

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی