به دیدار تو زنده ام و ... حالا که نیستی منم ...

چرا نمی تونم جلوی اشک هام رو بگیرم

هر بیت اش آتیشم می زنه... می دونی ؟؟؟؟

.

کَتبْتَ قِصَّهَ شُوْقی و مَدمَعی باکی  بیا که بی تو به جان آمدم ز غمناکی

بسا که گفته ام از شوق با دو دیده ی خود   اَیا مَنازِلَ سَلمی فَأیْنَ سِلْماکِ؟

عجیب واقعه ای و غریب حادثه ای   اَنا اصْطبرتُ قَتیلاً وُ قاتلی شاکِی !

که را رسد که کند عیب دامن پاکت  که همچو قطره که بر برگ گل چکد پاکی

ز خاک پای تو داد آبروی لاله و گل   چو کِلکِ صنع رقم زد به آبی و خاکی

صبا عبیر فشان گشت ساقیا برخیز   وَهاتِ شَمسَه کَرْمٍ مُطَیِّبْ زاکِی

دَع التَّکاسُلَ تَغْنَمُ فَقَد جَری مَثَلٌ   که زاد راهروان چُستی است و چالاکی

اثر نماند ز من، بی شمایلت آری   اَری مَآثِر مَحیای مِنْ مُحَیّاکِ :((

ز وصف حُسن تو حافظ چگونه نطق زند  که همچو صنع خدایی وَرای ادراکی

.

.