بلای زلف سیاهت ...
" خون می چکد از دیده در این کنجِ صبوری
این صبر که من می کنم افشردنِ جان است"
.
" گر مرد رهی غم مخور از دوری و دیری
دانی که رسیدن هنرِ گامِ زمان است ! "
.
" تو رهرو دیرینه ی سر منزلِ عشقی
بنگر که زِ خونِ تو به هر گام نشان است"
.
" دلِ من! چه حیف بودی که چنین ز کار ماندی
چه هنر به کار بندم که نماند وقتِ کاری"
.
" سحَرم کشیده خنجر که چرا شبت نکشته است
تو بکُش که تا نیفتد دگرم به شب گذاری "
.
" نه چنان شکست پشتم که دوباره سر بر آرم
منم آن درختِ پیری که نداشت برگ و باری"
.
مهم نیست چقدر به محکم بودن تظاهر کنم
لازمه بهت بگم ... که چقدر شکستم ؟!
من
سختمه !
خیلی سختمه...
.
وَ اِرْحَمْ ضَعْفِی وَ فَقْرِی وَ فَاقَتِی وَ مَسْکَنَتِی
فَإِنَّکَ أَعْلَمُ بِهَا مِنِّی وَ أَنْتَ أَعْلَمُ بِحَاجَتِی
یَا مَنْ رَحِمَ اَلشَّیْخَ یَعْقُوبَ حَتَّى رَدَّ عَلَیْهِ یُوسُفَ وَ أَقَرَّ عَیْنَهُ
یَا مَنْ رَحِمَ أَیُّوبَ بَعْدَ طُولِ بَلاَئِهِ
