تاسیان

تاسیان؛
دلتنگی غریب
غمِ فزاینده
حالتی که در نبود کسی به انسان دست می دهد
.
درزبان کوردی همان شوق دیدار می باشد
وقتی برای مدت طولانی از کسی دور باشی
.
حالتی است که در اولین غروبِ
پس از رفتنِ یک عزیز که مدتی مهمان خانه ما بوده، دست میدهد
هم چنین، اولین غروبی را که کسی از دنیا رفته و جای او خالی است
من خود تاسیانم
منی که از من رفته هرگز برنمی گرده و هرروز انگار روز اول رفتنشه
.
«گویا به حالتی می گویند بعد از مرگ،
سکراتی که بعد از رها شدن جان،
انسان به آن دچار می شود.
شاید مترادف تولد باشد در جهان فانی،
منتها با درکی همه جانبه و غیرقابل اغماض ».

بایگانی

بذار سایه ات همیشه رو سرم باشه ...*

دوشنبه, ۳۱ شهریور ۱۳۹۹، ۰۷:۳۰ ب.ظ

 

 

فرمود:

فَصَبْراً عَلَى دُنْیَا تَمُرُّ بِلَأْوَائِهَا کَلَیْلَةٍ بِأَحْلَامِهَا تَنْسَلِخ‏ ...

در برابر دنیایی که گرفتاری آن مثل خواب های پریشان شب می گذرد ... صبور باش.

_مولی الموحدین_

خیلی تعبیر دقیقیه.

.

.

دارم به حافظ غبطه می خورم

وقتی گفت:

« آن پریشانیِ شب هایِ دراز و غم دل

 همه در سایه گیسوی نگار ... آخر شد »

 

.

* قرار ما شب جمعه حرم باشه.

 

 

 

 

موافقین ۲ مخالفین ۰ ۹۹/۰۶/۳۱
تاسیان ...

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی