تاسیان

تاسیان؛
دلتنگی غریب
غمِ فزاینده
حالتی که در نبود کسی به انسان دست می دهد
.
درزبان کوردی همان شوق دیدار می باشد
وقتی برای مدت طولانی از کسی دور باشی
.
حالتی است که در اولین غروبِ
پس از رفتنِ یک عزیز که مدتی مهمان خانه ما بوده، دست میدهد
هم چنین، اولین غروبی را که کسی از دنیا رفته و جای او خالی است
من خود تاسیانم
منی که از من رفته هرگز برنمی گرده و هرروز انگار روز اول رفتنشه
.
«گویا به حالتی می گویند بعد از مرگ،
سکراتی که بعد از رها شدن جان،
انسان به آن دچار می شود.
شاید مترادف تولد باشد در جهان فانی،
منتها با درکی همه جانبه و غیرقابل اغماض ».

بایگانی

نشستم تو حیاط

حس خوبیه یخ بزنی بعد بری بخزی زیر پتو گرم شی

یهو یادم میاد فردا امتحان دارم

امتحانی که چیزی هم برای نوشتن رو کاغذ بلد نیستم

خاطراتی تو سرم دارم که مرورشون گناهه

فردا میرم پیش سید...دوست دارم برم

پسفردا و روز بعدش هم...

اصلا تا اخر ماه که میرم مشهد....دوست دارم هر روز سید رو ببینم

دیگه کم کم هر فکر و حرف و خواسته ام میشه گناه

به پناه میرم پیش سید ...

شایدم باید برم قم!؟

مسخره نیست؟!

هندزفری تو گوشمه و موزیک بی کلامی از پیانو در حال پخشه

بجاش ولی تو گوشم پلی میشه که...

خب دخترم...داریم مشرف میشیم حرم...

اگه حرفی...

یه حرفی دارم با عمه جانت...

به گوشش میرسونی؟!*

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۰/۰۹/۰۸
تاسیان ...

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی