تاسیان

تاسیان؛
دلتنگی غریب
غمِ فزاینده
حالتی که در نبود کسی به انسان دست می دهد
.
درزبان کوردی همان شوق دیدار می باشد
وقتی برای مدت طولانی از کسی دور باشی
.
حالتی است که در اولین غروبِ
پس از رفتنِ یک عزیز که مدتی مهمان خانه ما بوده، دست میدهد
هم چنین، اولین غروبی را که کسی از دنیا رفته و جای او خالی است
من خود تاسیانم
منی که از من رفته هرگز برنمی گرده و هرروز انگار روز اول رفتنشه
.
«گویا به حالتی می گویند بعد از مرگ،
سکراتی که بعد از رها شدن جان،
انسان به آن دچار می شود.
شاید مترادف تولد باشد در جهان فانی،
منتها با درکی همه جانبه و غیرقابل اغماض ».

بایگانی

اشک

جمعه, ۱۹ دی ۱۳۹۹، ۰۶:۱۰ ق.ظ

دست ها تو ضریح های مشبک گره می خورن ...

امیدی متولد میشه ...

دلی می لرزه ...

و اشکی ... پا به عرصه وجود می ذاره ....

اشک ... اشک ... اشک ...

این حجم هندسی نامنظم ...

اشک به نظرم یه واژه س ...

واژه ای که نمی تونست باشه ...

یا نمی دونست چی باشه تا حق مطلب ادا شه ...

نه ... اشک ،

تموم  ِ اون واژه های ناگفتنی ه این دنیای کوچیکه ...

که جا نداشت واسه واژه های بزرگ ...

اشک تموم اون واژه هایی س که نمی تونستن باشن ..

از بس که بزرگن ... از بس که عمیقن ...

و ناگفتنی و ... ناشنیدنی و ...نادیدنی ...

 

 

3.10.91

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۹/۱۰/۱۹
تاسیان ...

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی