تاسیان

تاسیان؛
دلتنگی غریب
غمِ فزاینده
حالتی که در نبود کسی به انسان دست می دهد
.
درزبان کوردی همان شوق دیدار می باشد
وقتی برای مدت طولانی از کسی دور باشی
.
حالتی است که در اولین غروبِ
پس از رفتنِ یک عزیز که مدتی مهمان خانه ما بوده، دست میدهد
هم چنین، اولین غروبی را که کسی از دنیا رفته و جای او خالی است
من خود تاسیانم
منی که از من رفته هرگز برنمی گرده و هرروز انگار روز اول رفتنشه
.
«گویا به حالتی می گویند بعد از مرگ،
سکراتی که بعد از رها شدن جان،
انسان به آن دچار می شود.
شاید مترادف تولد باشد در جهان فانی،
منتها با درکی همه جانبه و غیرقابل اغماض ».

بایگانی

از چشم خود پرس که ما را که می کشد !

پنجشنبه, ۵ دی ۱۳۹۸، ۱۱:۱۷ ب.ظ

.... بعدش متوجه شدم

که زیادی فکر کردن به گذشته

یعنی من الان خوشحال نیستم ...

.

.

.

.

.

 

لکَ الحمدُ علی حُسنِ بلائِک و صُنعِکَ عندی خاصة

.

خلاصه دو خطی یا شاهد کل نجوی می خواد بگه

خدایا!

به مولا علی قسم که غلط کردم

منو به مولا علی ببخش و ...

(به مولا علی) ، مولا رو بهم ببخش !

.

" به یاد چَشــــم تو خــود را خـــراب خواهم ساخت

  بنــای عهــــد قدیـــم استـــــوار خواهــم کرد ...."

موافقین ۲ مخالفین ۰ ۹۸/۱۰/۰۵
تاسیان ...

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی