تاسیان؛ دلتنگی غریب غمِ فزاینده حالتی که در نبود کسی به انسان دست می دهد . درزبان کوردی همان شوق دیدار می باشد وقتی برای مدت طولانی از کسی دور باشی . حالتی است که در اولین غروبِ پس از رفتنِ یک عزیز که مدتی مهمان خانه ما بوده، دست میدهد هم چنین، اولین غروبی را که کسی از دنیا رفته و جای او خالی است من خود تاسیانم منی که از من رفته هرگز برنمی گرده و هرروز انگار روز اول رفتنشه . «گویا به حالتی می گویند بعد از مرگ، سکراتی که بعد از رها شدن جان، انسان به آن دچار می شود. شاید مترادف تولد باشد در جهان فانی، منتها با درکی همه جانبه و غیرقابل اغماض ».