تاسیان

تاسیان؛
دلتنگی غریب
غمِ فزاینده
حالتی که در نبود کسی به انسان دست می دهد
.
درزبان کوردی همان شوق دیدار می باشد
وقتی برای مدت طولانی از کسی دور باشی
.
حالتی است که در اولین غروبِ
پس از رفتنِ یک عزیز که مدتی مهمان خانه ما بوده، دست میدهد
هم چنین، اولین غروبی را که کسی از دنیا رفته و جای او خالی است
من خود تاسیانم
منی که از من رفته هرگز برنمی گرده و هرروز انگار روز اول رفتنشه
.
«گویا به حالتی می گویند بعد از مرگ،
سکراتی که بعد از رها شدن جان،
انسان به آن دچار می شود.
شاید مترادف تولد باشد در جهان فانی،
منتها با درکی همه جانبه و غیرقابل اغماض ».

بایگانی

فیلد خالی

دوشنبه, ۱ آذر ۱۴۰۰، ۱۱:۱۱ ب.ظ

میگم چرا دوسم داری؟!

_این سوال رو وقتی میپرسم که قبلش دارم بعلت دوست داشتنت فکر میکنم_

میخنده که چرا داره؟!

چون خوبی...باطن قشنگی داری _و چیزای دیگ که الان یادم نیست_

میگم ینی اگه زشتی های باطنم رو ببینی،

دیگه دوسم نداری؟!

میگه هر باغچه زیبایی رو اگر بیل بزنی چهارتا کرم هم تووش پیدا میشه

.

صدای رضا صادقی میپیچه تو ذهنم

با لحن خودم وقتی بهش میگفتم دل قشنگی داری...

«یکی رو دوست داشتم بخاطر دلش....»

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۰/۰۹/۰۱
تاسیان ...

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی