در خطرناکیِ من همین بس،که آدما
«یهـو» برام تموم می شن
یجور که انگار هیچوقت نبودن
یجور که بود و نبودشون هیچ فرقی نداره
یجور که خودمم شک میکنم که تا دیروز...
.
بیربط۱:
بعضیا ولی تموم شدنشون،گرون تموم میشه.
خیلی بیربط۲:
تو! تموم شده اتم تموم نمیشه
تویی که خود من بودی.خود منی.
«خودِ آدم»،هیچوقت برا آدم تموم نمیشه!
جای خالیش همیشه اینجا می مونه.اونجا.وسط قلب.
#موقتیِ یهویی
می دونی این روزا بیشتر از هرچیز
خودمو لعنت میکنم
بی محابا به دل معرکه ای زدم که آخرش از اولش مشخصه
منم با علم(با یقین) به نتیجه، ادامه میدم
«می خوام» ادامه بدم.
این روزا بیشتر از هرچیز
«التماس» میکنم جلومو بگیرن.که من نمیتونم.خودم نمیتونم.
یه صدایی ام گاهی میگه...باید تا تهش بری و بشکنی و تموم شی.که تموم شه
.
من اما امیدوار میمونم.مث خیلی وقتای دیگه تو زندگی
یک روز صبح از خواب پاشم و ببینم...دشواری ای نمونده.همه چی تموم شده.
.
بَـد!
گمونم
انقدری شب شده
و انقدری رد دادم
که بنویسم
[ دلم برای «تو» تنگ شده.]
#کمی_تا_قسمتی_رد_داده
#دلتنگِ_نامشکوک!
بنظر تو
دلتنگی چه رنگیه؟!
به نظر من دلتنگی، ارغوانیِ
_غمگین ترین رنگ دنیا!_
.
بیربط۱:
یکبار توی ذهنم حرفهام رو بی پرده و راحت گفتم
بعد دیدم چقد سبک و راحتم،حتی اگر خیلی خیلی پشیمون هم باشم!
حالا اما یادم نمیاد اون حرفها دقیقا چی بودن!
فقط یادمه برای گفتنشون
نیاز داشتم به مقدار زیادی «رد دادن».مقدار خیلی خیلی زیادی:)
بیربط۲:
فکر کردم اگر من باشم و انتخابهام_انتخاب های جاهلانه ام_
چقدر می تونه همه چی ترسناک باشه
اگر رها کنی من رو با اختیارم!
بعد اما یاد اون شب قدری افتادم که سالها پیش تر خوابم برده بود و خواب مونده بودم
بیدار که شدم حسرت بود.شرم هم بود.ترس هم
یکبار اما صدایی شنیدم که می گفت
تو اگر خواب بودی، صاحب تو که خواب نبود!
که لا تاخذه سنه و لا نوم ... که هو الحی القیوم ..که ...
بعد یه یقین و آرامشی اومد که :
اگر امسال بیدار بودم تا خود صبح و همه اعمال هم موبه مو انجام میدادم
انقدر گیرم نمیومد و انقدر دست پر نبودم که حالا...
که اگر من خواب بودم... تو که بیدار بودی.چه بهتر.
چه خوب بود اون سالهای یقین و اطمینان
بیربط۳:
گفت
گرچه پیرم تو شبی «تنگ» در آغوشم کش
تا سحرگه. تا سحرگه.
همین.
فکر می کنم بیت همینجا تموم میشه
باید همینجا تموم شه
بقیه اش خیلی مهم نیست
خیلی مهم نیست که سحرگه ز کنار تو جوان برخیزم یا پیر
اصن برخیزم یا نخیزم !!!
فقط تو شبی باش.تا سحرگه.همین
بیربط۴:
[حذف شد]
ببربط۵:
تمام روز اگر بی تفاوتم اما
شبم قرینه شکنجه، دچارِ بیـداری ست
#امشبی_رو_هم_سعی_کن_رد_ندی :)
وقتی پرسید دلت برا کی تنگ شده
بجای پیچیده کردن ماجرا
باید خیلی ساده می گفتم: تو!؟؟؟؟
.
اره؟!؟!؟
می دونی
خیلی از چیزایی که تو مجازی نوشته میشه
از جهت عنوان یا شکل روایت و...
معمولا متفاوت با چیزیه که اطرافیان می بینن یا فکر میکنن
اما متاسفانه باید بگم گاهی اینجاهم آدم ها، مجبور به خودسانسوری میشن
تا حتی غریب و آشناهای اینجا هم ندونن خیلی چیزها رو
مثلا ندونن ما چقدر رنج می بریم از .......
می خوام بگم خود این نقاب زدن ها ...
گاهی چقدر خسته کننده ... و حتی زجرآور میشه!
که ...
بگذریم (وی از خودسانسوری شدید رنج می بَرد! )
.
امشب شب شعر دارم با خودم
شعر برام بفرستید فیض ببریم🌻
:)
.
ب.ن:
کاغذو برمیداره
پشت هم می نویسه
دلم برات تنگ نشده.دلم برات تنگ نشده.دلم برات تنگ نشده.دلم برات...
شده.
یادمه راهنمایی که بودم این شعر رو خیلی دوست داشتم
انقدر که همیشه از بر می نوشتمش
طولانیه اما دوسش دارم
یکی دو روز پیش دیدمش و یادم افتاد زمانی چقدر این شعر رو دوس داشتم
هنوزم شعر قشنگیه :)
قصیده آبی خاکستری سیاه_حمید مصدق
در دلم آرزوی آمدنت می میرد
رفته ای اینک ، اما آیا
باز برمی گردی ؟
چه تمنای محالی دارم
خنده ام می گیرد
.
.
این گیاه سرسبز
این بر آورده درخت اندوه
حاصل مهر تو بود
.
.
من به بی سامانی
باد را می مانم
من به
سرگردانی
ابر را می مانم
من به آراستگی خندیدم
من ژولیده به آراستگی خندیدم!
.
.
من اگر ما نشویم ، تنهایم
تو اگر ما نشوی
خویشتنی
.
.
در من این جلوه ی اندوه ز چیست ؟
در تو این قصه ی پرهیز که چه ؟
در من این شعله ی عصیان نیاز
در تو دمسردی پاییز که چه ؟
حرف را باید زد
درد را باید گفت
سخن از مهر من و جور تو نیست
سخن از تو
متلاشی شدن دوستی است
و عبث بودن پندار سرورآور مهر
.
+از چه دلتنگ شدی؟
++ حقیقتش اینه که غمگین نیستم
اما چیزی هم برای خوشحالی نیست
بقول حسین صفا
"مرا بخندان ای مرا بگریان ای
که مرده ایست قلیل
کسی که حاضر نیست
نه شادمان شود و سوگوار شود.."
+++ چنتا پست بنویسی هی ثبت موقت بزنی
و چنتا پست هم ننویسی
همه اینها یعنی...
یعنی چی راستی؟!
1.
دخترک کوچکم
فرستاده که
" صبر کن حافظ به سختی روز و شب
عاقبت روزی بیابی کام را "
و می پرسه این ینی اگه صبر کنی و تحمل کنی سختیو
تهش خوب میشه؟ به خواستت میرسی؟
می خندم که ارع...
.
.
و فکر می کنم
تهش خوب میشه!
تهــــش ...
ته اش..........
2.
فکر می کردم امشب خوشحال باشم
اما حقیقتا غمگینم!
گفته بودم
چیزهایی هستن که در تو "جریان" دارن
و "همه ی بودنت" رو به سختی میندازن.به رنج میندازن
اما توو گفتن انگار ...چیزی کم میشه ازشون..سوخت میشه...عوض میشه.
باید بگم ؟!
نه.
3.
:)
نشستم تو اتاق پشت میزم و دارم تایپ میکنم
که صدای پدر میاد...داره چیزی میخونه
گوش میدم ...
قشنگ میخونه :)
4.
میگم
محبّ نشان محبوب رو با خودش داره
من چه نشانی از محبوبم! با خودم دارم؟!!!
و یاد اون سکانس یوسف ع می افتم
زلیخا رو پیر و کور میارن پیش یوسف
یوسف می پرسه این تو هستی زلیخا؟
جواب میده که
روزی من بودم....اکنون همه تویی.
5.
قبل تر هم گفته بودم
از این دور و دیری که "منم"!
فکر می کنم اما
مسئله حتی این نیست که ما سوء ظن داریم به خدا
که ما فراتر از اون، تهمت می زنیم به خدا!
برای خودمون سخته خودمون رو ببخشیم...خدا رو متهم میکنیم به نبخشیدن
به اینکه بدی های من ...مانع میشه از اینکه رب من..به رب بودنش ادامه بده!
ما درون خودمون، خودمون رو تحقیر می کنیم تا با عذر موجهِ ناتوانی، بایستیم از رفتن
وگرنه دور و دیر بودن چه بدی داره؟وقتی قراره با کدح بری...فقط....حتی شده کشان کشان...بری
فرمود
لَآ أُقۡسِمُ بِهَٰذَا ٱلۡبَلَدِ ...
لَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ فِی کَبَدٍ ......
فَلَا ٱقۡتَحَمَ ٱلۡعَقَبَةَ ..
ولی اون نخواست از اون گردنه سخت بگذره...نخواست حتی قدم بذاره به اون راه!
بعد، از اون راه سخت میگه و مصادیقش
که جلوتر یکی از مصادیقش میشه
ثُمَّ کَانَ مِنَ ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ وَتَوَاصَوۡاْ بِٱلصَّبۡرِ وَتَوَاصَوۡاْ بِٱلۡمَرۡحَمَةِ
نه تنها ایمان اورده و صبر کرده ..بقیه رو هم به صبر دعوت کرده
که ....... بگذریم. فقط ...
+ اوصیکم به سوره بلد با نوای تحقیق عدالباسط
6.
همیشه من بودم و خدا
و دایره این آسیب زدن محدود بود به من و من
همیشه پناه برده بودم که "من" سرایت کنم به احدی
حالا اما...حتی فکر کردن به ابعادی که یه اشتباه می تونه داشته باشه
انقدر سنگینه که ... شب عیدی جای خوشحالی ... غمگینم
غمگینم و خیره شدم به دستهای رسول
یا أبت استغفرلی.
7.
" اگرچه مست و خرابم تو نیز لطفی کن
نظر بر این دل سرگشته خراب انداز ... "
8.
عیدتون عید.مارو بی نصیب نذارید...ازدعای خیرتون.
خبرت هست
که بی روی تو آرامَم نیست؟!
.
#موقت_که_بیخبر_بمانی.
هیچ ماه رو دیدی اصن؟
دیشب سرخ و تبدار بود
امشب زرد و بیحال
گمونم ماه هم ... دل داده بود!
.
1.
می دونی
مثل این می مونه که کسی رفته باشه تو اتاق و در رو به روی همه بسته باشه
حبس کرده باشه خودش رو.و این _مثلا_ یعنی می خوام تنها باشم!
اما بعد، از سوراخ جای کلید نگاه کنه تا مطمئن شه کسی پشت در منتظرشه
که نه تاب بیاره تنهایی و رفتن همه رو و نه بودن ها رو
که ...
ولی هر در بستنی، نه یعنی که برید
گاهی، "برو"، یعنی کاش تو یکی بمونی
گاهی می خوام تنها باشم یعنی کاش "یکی" بفهمه بمونه
که.........
اینه که هر در بسته ای رو ول نکنید برید
اینه که من...اینجام...منتظرم...پشت در
فقط کاش تو ...در رو ...باز می کردی به روی من
2.
چندماه قبلتر همینجا گفته بودم
که بعضیا تو کل زندگیشون، نگرانیاشون رو در میون نمی ذارن
کلبه شون رو داخل قلبشون می سازن
و تو کل زندگیشون هیچوقت از اون کلبه نمیان بیرون
حتی وقتی احساس تنهایی می کنن، بهش اعتراف نمی کنن
درواقع، ترجیح میدن تو تنهایی شون زندگی کنن
بیشتر از خانوادشون دوسش دارن
3.
می خوند "متی نَرِدُ مناهِلَکَ الرَّویة فَنَروی
متی تنتَفِعُ من عَذبِ مائِکَ فقـد طــال الصَّدی
که چه زمان بر چشمه های پرآبت وارد شویم تا سیراب گردیم
چه زمان از آب وصل خوشگوارت بهره مند شویم؟ ...که تشنگی ما طولانـی شد...
4.
میگه
"آشنایی نه غریب است که دل سوز من است
چون من از خویش برفتم دل بیگانه بسوخت"
نمی دونم چجوری می خونیش .گمونم بهتره اینطور بگیم اما
که آشناست.غریبه نیست اون کسی که دل من رو می سوزونه
همینه که دل غریبه ها برام می سوزه
دل غریبه ها برام می سوزه...که آشنایِ منه که داره.......
چقدر غم انگیزه این بیت.
۱۲ساعت نشستن رو صندلی و گوش دادن به مباحث سنگین و جزوه برداری
اونم با حدود ۴ساعت خواب آشفته شب قبل
حقیقتا خسته و له ام.اونقد که از خستگی خوابم نمی بره.
دوست دارم چند خطی از امروز بنویسم
تاهم مخدرِ اعتیاد به اینجارو تامین کرده باشم! و هم
یک چیزهایی ثبت بشن یادم بمونه.ولی خط صاف مغزم
ازم میخواد که رحم کنم بهش. و رحم میکنم بهش.
امشب سه متر نمی نویسم.(دومترونیم مینویسم:)) )
جاش شما بیایید از روزمرگی تون بگید :)
.
این روزا احساس میکنم هرچقدم حرف بزنم(از هرچی) خالی نمیشم
نه از گفتن و نه از شنیدن.عجیبه واقعا!:))
.
امشب اون شعر حافظ رو میخوندم که آخرش میگه
حافظ «وصـال» می طلبد از ره دعـا
یا رب دعـای خستـه دلان مستجاب کن... :)
.
من...یادِ تو می افتم.
.
+ اصن روزمره نویسیام شبیه روزمره نویسی هست؟!🤔
بنظر خودم که خیلی فرقی با قبل نداره.فقط تحت این عنوان
عجیب غریب تر بنظر میرسه! :))
++ دوست دارم گاهی، از بعضی ها بپرسم
که این سااالها...چی گذشته بهشون!؟؟؟
فکر میکنم محض این اتفاق(گفته شدن و شنیدن شدنش)
چقدر می تونه مرهم باشه...چه مرهمی می تونه باشه.
راستی چیشد تو رو، همه این ساااالها ؟!!!
آیا قضاوت شدن از پسِ کلماتم ناراحتم میکنه؟!
هم بله.هم نه، عادت شده دیگه
آیا از نوشتن منصرفم میکنه؟!
مممم ... نه راستش!
وقتی امید نباشه ناامیدم نمیشی
وقتی امیدی نداشته باشی کسی کلماتت رو بفهمه از فهم نشدنش هم ناامید نمیشی
ناراحت نمیشی.
.
#موقت
#نامفهومی که ... منم
#تو دلت تنگم نمیشه؟!
اومدم یچیزایی بنویسم
که یادم افتاد قول دادم سعی کنم هر چیزی رو اینجا ننویسم :)
ای بابا
ای بـابـا
ای بـــــابــــا ....
.
" شب با هجوم بی مروتش،
سخت تسخیرم کرده بود.
خواستم زنده بمانم
و فکر کردن به تو، تنها سلاحم بود!
تنها کمانم
تنها سنگم ... "
.
عادت کردم به "با اینجا حرف زدن".خیلی.عادت بدیه شاید.شاید باید ترکش کنم.
شاید یه شب بشه گفت
تو اینجــایی و ...
نفـرینِ شب،
بی اثر است.
.
شبت خوش.
.
خواب
نمی برد مرا.
من همونم که م.ح ۶ساله لقب «فرشته خنده» بهش میده
اما شبها تا صبح تو رو می باره...تو رو می میره.
من اما ترجیح می دم همچین شبهایی رو ربط بدم به هورمون ها!
وگرنه در تو غرق می شم... گم می شم.می سوزم.تموم نمی شم.
اره بیا بگیم همه چی زیر سر هورمون هاست.
.
#پاسی از شب گذشته نویسی
#تحت تاثیر نوسانات هورمونی نویسی.
.
به اینجا عادت کردم.خیلی.
یکی نجاتم بده :))
اگر بنویسم "دلم برات تنگ شده"
حتما حجم اندوهی که پشت این جمله است
شوقی که سراپاش رو فرا گرفته
بغضی که پنهون میکنه
پریشونی که چنگ می زنه بهش
دردی که می کشه
انتظاری که به جنون می کشونش
محبّت بی نهایتش رو
خواستنش رو
[حتما و حتما] هیچ کدومش رو حس نمی کنی
و این جمله کوتاه هم شاید نتونه بارِ همه اونچه که هست رو به دوش بکشه
ولی می دونی چیه؟
دلم برات [خیلی] تنگ شده!
.
می فهمی؟!
.
نگاه که میکنم این دوسه ماه اخیر،
هرشب، یا شب درمیون، به جنون کشیده کارم از...
.
#و_به_دقت_درد_میکشد.
#شباهنگام
#[حذف شد]
#چکار کنم حالا؟! :)
