روزمرگی_چهارم

۱۲ساعت نشستن رو صندلی و گوش دادن به مباحث سنگین و جزوه برداری

اونم با حدود ۴ساعت خواب آشفته شب قبل

حقیقتا خسته و له ام.اونقد که از خستگی خوابم نمی بره.

دوست دارم چند خطی از امروز بنویسم

تاهم مخدرِ اعتیاد به اینجارو تامین کرده باشم! و هم 

یک چیزهایی ثبت بشن یادم بمونه.ولی خط صاف مغزم

ازم میخواد که رحم کنم بهش. و رحم میکنم بهش.

امشب سه متر نمی نویسم.(دومترونیم مینویسم:)) )

جاش شما بیایید از روزمرگی تون بگید :)

.

این روزا احساس میکنم هرچقدم حرف بزنم(از هرچی) خالی نمیشم

نه از گفتن و نه از شنیدن.عجیبه واقعا!:))

.

امشب اون شعر حافظ رو میخوندم که آخرش میگه

حافظ «وصـال» می طلبد از ره دعـا

یا رب دعـای خستـه دلان مستجاب کن... :)

.

من...یادِ تو می افتم.

.

+ اصن روزمره نویسیام شبیه روزمره نویسی هست؟!🤔

بنظر خودم که خیلی فرقی با قبل نداره.فقط تحت این عنوان

عجیب غریب تر بنظر میرسه! :))

 

++ دوست دارم گاهی، از بعضی ها بپرسم

که این سااالها...چی گذشته بهشون!؟؟؟

فکر میکنم محض این اتفاق(گفته شدن و شنیدن شدنش)

چقدر می تونه مرهم باشه...چه مرهمی می تونه باشه.

راستی چیشد تو رو، همه این ساااالها ؟!!!