تاسیان

تاسیان؛
دلتنگی غریب
غمِ فزاینده
حالتی که در نبود کسی به انسان دست می دهد
.
درزبان کوردی همان شوق دیدار می باشد
وقتی برای مدت طولانی از کسی دور باشی
.
حالتی است که در اولین غروبِ
پس از رفتنِ یک عزیز که مدتی مهمان خانه ما بوده، دست میدهد
هم چنین، اولین غروبی را که کسی از دنیا رفته و جای او خالی است
من خود تاسیانم
منی که از من رفته هرگز برنمی گرده و هرروز انگار روز اول رفتنشه
.
«گویا به حالتی می گویند بعد از مرگ،
سکراتی که بعد از رها شدن جان،
انسان به آن دچار می شود.
شاید مترادف تولد باشد در جهان فانی،
منتها با درکی همه جانبه و غیرقابل اغماض ».

طبقه بندی موضوعی

منِ خطرناک

سه شنبه, ۲۷ آبان ۱۳۹۹، ۰۸:۱۱ ب.ظ

در خطرناکیِ من همین بس،که آدما

«یهـو» برام تموم می شن

یجور که انگار هیچوقت نبودن

یجور که بود و نبودشون هیچ فرقی نداره

یجور که خودمم شک میکنم که تا دیروز...

.

بیربط۱:

بعضیا ولی تموم شدنشون،گرون تموم میشه.

خیلی بیربط۲:

تو! تموم شده اتم تموم نمیشه

تویی که خود من بودی.خود منی.

«خودِ آدم»،هیچوقت برا آدم تموم نمیشه!

جای خالیش همیشه اینجا می مونه.اونجا.وسط قلب.

 

#موقتیِ یهویی

موافقین ۰ مخالفین ۲ ۹۹/۰۸/۲۷
تاسیان

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی