یا عون الضعفا
تاوان غرورِ زیادم،
خیلی سنگین بود :)
و هست......
غرور با تمامی معانیی که داره
فریب خوردن،خودت رو حق و توی خیر و صلاح دونستن،غافل بودن
از اونچه باااید بود...غافل بودن...غافل بودن
و با سیلی واقعیت به خودت اومدن
و با استفراغ کردن روح،هر اونچه که از هویٰ بلعیده و نفس رو پروار کرده بالا اوردن
باز هم جای شکرش بسیار باقی هست اگر توی همین دنیا گوشتو بپیچونن
راستش زمان ،گذر ایام،از دست رقتن فرصت ها و از این دست مفاهیم
بنظر میاد کمترین ارزشی برای خدا نداره
و مثل ما تب و تابش رو.
سر فرصت ، کارهاشو پیش میبره
حتی اگر هزار سال طول بکشه!
اما ما ضعیفیم...
ما حتی اگر بیخیال از دست رفتن وقت بشیم
توان اینهمه وقت موندن توی این حال رو نداریم:)
اگر تو به ما رحم نکنی...
اگر تو با دست سبب سوزت نیای جلو
ما از دست میریم....
به ضعف و مسکنت ما رحم کن....
به ما رحم کن:)
یا غفران،یا رحمان،یا رحیم،یا کریم العفو....
