چیزی شبیه هیچ...

میگم

یه حفره خالی وسط سینه ام وا شده

انگار جای قلبم خالیه

انگار قلبی تو سینه ندارم

اما درعین حال قلبم از همیشه سنگین تره

.

.

بعد یاد شب قبلش می افتم

تو تنهایی،تو سرما نشسته بودم گوشه حیاط

موسیقی پخش میشد تو فضای اطرافم و...

اشکم روو‌ صورتم

سرد بود اما داشتم میسوختم

میاد و میذارم تنهایی و کناره گیری یکباره ام از جمع رو بهم بریزه

یجا وسط حرفامون

شروع میکنه چنتایی از پارادوکس هام رو ردیف میکنه

مث اینکه دلم میخواد موهام کوتاه باشه و درعین حال بلند

یا دوس دارم بخندم و گریه کنم همزمان

یا اینکه هم دوووس دارم تنها باشم و هم نمیتوووونم

این فکرا یادم میندازه این داستان قلب هم به لیست پارادوکسام اضافه بشه

.

میگن آدم شبیه محبوبش میشه

بعد میبینم ناخودآگاه،چقدر این روزا شبیه تو دارم میشم کم کم...

یکیش همین متضاد بودن...:)