پیش [تنها] کَسانم....
يكشنبه, ۵ شهریور ۱۴۰۲، ۱۱:۵۶ ق.ظ
یَا سَادَتِی وَ مَوَالِیَّ إِنِّی تَوَجَّهْتُ بِکُمْ أَئِمَّتِی وَ عُدَّتِی لِیَوْمِ فَقْرِی وَ حَاجَتِی إلَی اللَّهِ
وَ تَوَسَّلْتُ بِکُمْ إِلَی اللَّهِ وَ اسْتَشْفَعْتُ بِکُمْ إِلَی اللَّهِ
فَاشْفَعُوا لِی عِنْدَ اللَّهِ وَ اسْتَنْقِذُونِی مِنْ ذُنُوبِی عِنْدَ اللَّهِ
.
.
عراقم
به سمت سامرا و کاظمین
زنده ام
درد دارم
و امید بسیار
و دلگرمی بسیارتر
پیش کَسانم...بی کس و بی پناه نیستم دیگر
الحمدلله.....
۰۲/۰۶/۰۵