مسافرِ شهر رویایی من...
شنبه, ۴ شهریور ۱۴۰۲، ۰۷:۰۹ ب.ظ
بعد از دوسه بار کنسلی
و درحالیکه دوست داشتم، ولی توانی در خودم نمیدیدم برای رفتن
ظهر یهویی جور شد
فقط اینکه اگر اونا بخوان
حتی اگر تو اراده ای نداشته باشی
یا اراده ضعیفی داشته باشی....
میشه!
راستش اولین باره دارم اینطوری میرم
همیشه قبلش کلی توسل و دلشوره و تمنای خواستن و شدن و رفتن داشتم
هر زیارتی
ولی اینبار گرچه مدتهاست عجیب دلتنگ ضریح امیرالمومنین هستم
ولی سوز و تمنایی نبود بخاطر ضعف شدید جسمی روحیم
حتی کمی بی میل بودم بخاطر شرایط خاص اربعین
ولی خب...
لطفشون اینبار این شکلی شامل این کمترین شد...
هنوزم باورم نمیشه این فراق پنج ساله تموم شد:)
باورم نمیشه
الحمدلله کما هو اهله....
.
بازم مینویسم
فعلا نمازه نماز:))
۰۲/۰۶/۰۴