تاسیان

تاسیان؛
دلتنگی غریب
غمِ فزاینده
حالتی که در نبود کسی به انسان دست می دهد
.
درزبان کوردی همان شوق دیدار می باشد
وقتی برای مدت طولانی از کسی دور باشی
.
حالتی است که در اولین غروبِ
پس از رفتنِ یک عزیز که مدتی مهمان خانه ما بوده، دست میدهد
هم چنین، اولین غروبی را که کسی از دنیا رفته و جای او خالی است
من خود تاسیانم
منی که از من رفته هرگز برنمی گرده و هرروز انگار روز اول رفتنشه
.
«گویا به حالتی می گویند بعد از مرگ،
سکراتی که بعد از رها شدن جان،
انسان به آن دچار می شود.
شاید مترادف تولد باشد در جهان فانی،
منتها با درکی همه جانبه و غیرقابل اغماض ».

طبقه بندی موضوعی

ما_ی خاطرات

سه شنبه, ۲۱ بهمن ۱۳۹۹، ۱۲:۵۵ ب.ظ

دوست داشتن کسی،آدمو عوض میکنه

بقول میرزا،محبت با پنبه سر میبره

بهش برای بار چندم میگم آدم محتاطی هستم

بعد خنده ام میگیره با یادآوری تموم کارایی که این مدت کردم و از من بعید بود

راستش دیگه به ترس ها هم اعتنا نمیکنم

نمی ترسم از اینکه نشستم یهو عطرش میپیچه

نمی ترسم تو الاکلنگ زندگی من همیشه اون پایین بمونم

و اونو اون بالا تماشا کنم

نمی خوام به «چی میشه» فک کنم

ممکنه دردناک باشه...ممکنه آینده دردناک باشه

اما از وقتی اومده...یاد گرفتم توو لحظه زندگی کنم

یا توو خاطراتمون...که اونا هم لحظه ان..حال ان..نه گذشته.

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۹/۱۱/۲۱
تاسیان

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی