تاسیان

تاسیان

تاسیان؛
دلتنگی غریب
غمِ فزاینده
حالتی که در نبود کسی به انسان دست می دهد
.
درزبان کوردی همان شوق دیدار می باشد
وقتی برای مدت طولانی از کسی دور باشی
.
حالتی است که در اولین غروبِ
پس از رفتنِ یک عزیز که مدتی مهمان خانه ما بوده، دست میدهد
هم چنین، اولین غروبی را که کسی از دنیا رفته و جای او خالی است
من خود تاسیانم
منی که از من رفته هرگز برنمی گرده و هرروز انگار روز اول رفتنشه
.
«گویا به حالتی می گویند بعد از مرگ،
سکراتی که بعد از رها شدن جان،
انسان به آن دچار می شود.
شاید مترادف تولد باشد در جهان فانی،
منتها با درکی همه جانبه و غیرقابل اغماض ».

طبقه بندی موضوعی
بایگانی

مای خاطراتِ نمیدونم چند...

سه شنبه, ۲۸ بهمن ۱۳۹۹، ۰۸:۳۵ ب.ظ

میدونی امروز که نشسته بودی‌ رو صندلی و قرمز و‌عرق کنان زل زده بودی به فرش

چقد دلم برات میرف؟

چقد میخواستمت!؟

هیچوقت نمیفهمی

که بعد هر سوال محو‌ تو بودم نه جواب

جواب همه سوالام تو بودی

بعد هر سوال...فقط بیشتر میخواستمت!

چقد منطقی بودن سخت بود اون لحظه

دلم میخواست دستتو بگیرم ببرم یجا که خانواده ها نباشن

بعد...

بعد....

بعدش مهم نیس

حتی مهم نیس توو بلندترین نقطه شهر باشیم

توو جنگل

تو ماشین زیر بارون

دم پارک درحال بستنی خوردن

لب جاده تو گِل

یا هرجای دیگه

مهم بودنت بود...بودن تو...بودن من...بودنِ «ما»!!!

 

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۹/۱۱/۲۸
تاسیان

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی