تاسیان

تاسیان؛
دلتنگی غریب
غمِ فزاینده
حالتی که در نبود کسی به انسان دست می دهد
.
درزبان کوردی همان شوق دیدار می باشد
وقتی برای مدت طولانی از کسی دور باشی
.
حالتی است که در اولین غروبِ
پس از رفتنِ یک عزیز که مدتی مهمان خانه ما بوده، دست میدهد
هم چنین، اولین غروبی را که کسی از دنیا رفته و جای او خالی است
من خود تاسیانم
منی که از من رفته هرگز برنمی گرده و هرروز انگار روز اول رفتنشه
.
«گویا به حالتی می گویند بعد از مرگ،
سکراتی که بعد از رها شدن جان،
انسان به آن دچار می شود.
شاید مترادف تولد باشد در جهان فانی،
منتها با درکی همه جانبه و غیرقابل اغماض ».

طبقه بندی موضوعی

غمگینِ زیبای من!

شنبه, ۱۶ اسفند ۱۳۹۹، ۱۲:۱۰ ق.ظ

توو این عکس، چشمات که میگفتم غم عمیقی توشونه،بی نهایت شادن!

البته که اون غم عمیق همچنان سرجاشه

و میشه گفت عکس، خوب توصیفت میکنه!

عجیب غریب و مبهم و ... متناقض

 

دیگه هر وقت این عکسمون رو‌ نگاه میکنم

یاد هوای معرکه ی اون روز و نمای زیبای روبرومون

نم بارونی که میزد

نماز قشنگی که تو اون هوای قشنگ خوندیم و ... نمی افتم

فقط یاد این این شعر میفتم که

«بَر که خواهی بست دل را، چون ز من برداشتی!؟»

هوم؟!!!

.

نباید خاطراتمونو اینطور اینجا جلو چشم همه بنویسم،نه؟!

موافقین ۳ مخالفین ۰ ۹۹/۱۲/۱۶
تاسیان

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی