تاسیان

تاسیان؛
دلتنگی غریب
غمِ فزاینده
حالتی که در نبود کسی به انسان دست می دهد
.
درزبان کوردی همان شوق دیدار می باشد
وقتی برای مدت طولانی از کسی دور باشی
.
حالتی است که در اولین غروبِ
پس از رفتنِ یک عزیز که مدتی مهمان خانه ما بوده، دست میدهد
هم چنین، اولین غروبی را که کسی از دنیا رفته و جای او خالی است
من خود تاسیانم
منی که از من رفته هرگز برنمی گرده و هرروز انگار روز اول رفتنشه
.
«گویا به حالتی می گویند بعد از مرگ،
سکراتی که بعد از رها شدن جان،
انسان به آن دچار می شود.
شاید مترادف تولد باشد در جهان فانی،
منتها با درکی همه جانبه و غیرقابل اغماض ».

طبقه بندی موضوعی

دیالوگ ،من،زار...

شنبه, ۲۰ آبان ۱۴۰۲، ۰۸:۱۴ ب.ظ

«+هیچ وقت از من متنفر شدی؟
-روزی که برای همیشه ترکم کردی
اونقدر ازت رنجیده و متنفر بودم که یه مدتی بهت خیره موندم
هرچند...
هرچقدر بیشتر نگاه میکردم هیچ تنفری نسبت بهت نداشتم
عوضش،از خودم متنفر بودم
ای بی رحم!
اصلا میتونی تصور کنی،چه احساسی داشتم؟!

+ حتی توان و طاقت تصور کردنش رو هم نداشتم
من فقط...
می دونستم که قلبم،داره هزار پاره میشه
و فقط میتونستم امیدوار باشم که تو...
احساسی مشابه احساس من نداشته باشی»

.

من که روزی هزار بار قلبم هزار پاره میشه

و هربار امیدوارم که اون....حالش بهتر باشه...

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۲/۰۸/۲۰
تاسیان

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی