دوس داشتنت خوبه...خیلی دوسِت دارم
نوشته بود : « چه چیزی شما رو نگه داشته؟!»
از ذهنم میگذره : _دوست داشتنش_
بعد یادم میاد یبار به میم فرستاده بودم:
«دوست داشته شدن خوبه،حتی اگر دیر شده باشه،حتی اگه...خیلی دیر شده باشه»
و میم زده بود ولی دوست داشتن بهتره،و هیچ وقتم دیر نیست
گمونم حالا حرفش رو درک میکنم
دوست داشتنش خوبه
چیه دوست داشتن خوبه که اونو از دوست داشته شدن بهتر میکنه؟!
«من» نبودن!
درست مث حسی که وسط روضه ها دارم
حسی که توو حرم دارم
حسی که وقت پیاده روی اربعین دارم!!!
مهم نیست چقد سخت یا حتی دردناکه
مهم نیست چفدر خوردت میکنه
وقتی من نیستی...وقتی از خودت به در میای..خیلی خوبه
من همه اینارو مدیون توام زندگی!
هرچی که بشه
اینارو اول بار با تو تجربه کردم
حتی اگه عشق بهم پشت کنه
تنهام بذاره
یا حتی از پشت بهم خنجر بزنه
اگه همه دارایی مو ازم بگیره
اگه از هستی ساقطم کنه...
ازش ممنونم
که :«به لطف عشق تمرین می کنم یکتا پرستی را»
