تاسیان

تاسیان؛
دلتنگی غریب
غمِ فزاینده
حالتی که در نبود کسی به انسان دست می دهد
.
درزبان کوردی همان شوق دیدار می باشد
وقتی برای مدت طولانی از کسی دور باشی
.
حالتی است که در اولین غروبِ
پس از رفتنِ یک عزیز که مدتی مهمان خانه ما بوده، دست میدهد
هم چنین، اولین غروبی را که کسی از دنیا رفته و جای او خالی است
من خود تاسیانم
منی که از من رفته هرگز برنمی گرده و هرروز انگار روز اول رفتنشه
.
«گویا به حالتی می گویند بعد از مرگ،
سکراتی که بعد از رها شدن جان،
انسان به آن دچار می شود.
شاید مترادف تولد باشد در جهان فانی،
منتها با درکی همه جانبه و غیرقابل اغماض ».

طبقه بندی موضوعی

خیره به مبلی که رووش نشسته بودی،خجول و سرخ ....

شنبه, ۷ فروردين ۱۴۰۰، ۰۲:۰۰ ب.ظ

اونجا که سیدعلی صالحی میگه:

«...من به یک نفر از فهم اعتماد محتاجم...»

همونجا!

‌.

می‌دونست...یعنی خودم بهش گفته بودم

که چه سختم و چه سخت اعتماد می‌کنم

سخت دل می‌دم و ... سخت دل می دم.

پس همه تلاشش رو کرد

که ضربه محکم‌تری بزنه...

که سیلی محکم‌تری باشه

که یجور اعتماد رو ازم سلب کنه...که دیگه.......

خیلی مدیونشم.

.

اینکه چکار کردی،انقدری سخت نبود

که دیگه باور نداشتنت...

که آوار شدن دیوار اعتمادم...روی سرم،قلبم،روحم.......

موافقین ۱ مخالفین ۰ ۰۰/۰۱/۰۷
تاسیان

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی