از پست های پاییزی
شنبه, ۷ مهر ۱۴۰۳، ۰۳:۰۹ ب.ظ
«همه را مدیون توام... زمانی که تو را ملاقات کردم ویران شده بودم... تو مرا ساختی، دستم را گرفتی و بلند کردی. من هم تو را مثل یک تکه نان بوسیدم، روی پیشانیام گذاشتم و عزیز و مقدس دانستمت... و عشق پدیدار شد، عشق...»
[از نامهی جمال ثریا به زحل؛ ازبه]
