تاسیان

تاسیان؛
دلتنگی غریب
غمِ فزاینده
حالتی که در نبود کسی به انسان دست می دهد
.
درزبان کوردی همان شوق دیدار می باشد
وقتی برای مدت طولانی از کسی دور باشی
.
حالتی است که در اولین غروبِ
پس از رفتنِ یک عزیز که مدتی مهمان خانه ما بوده، دست میدهد
هم چنین، اولین غروبی را که کسی از دنیا رفته و جای او خالی است
من خود تاسیانم
منی که از من رفته هرگز برنمی گرده و هرروز انگار روز اول رفتنشه
.
«گویا به حالتی می گویند بعد از مرگ،
سکراتی که بعد از رها شدن جان،
انسان به آن دچار می شود.
شاید مترادف تولد باشد در جهان فانی،
منتها با درکی همه جانبه و غیرقابل اغماض ».

بایگانی

دنیایی که ما می خواستیم این نبود ...!

جمعه, ۱۱ اسفند ۱۳۹۶، ۰۳:۲۸ ب.ظ

 

و فرمود : " أَنَّ الدُّنْیَا سِجْنُ‏ الْمُؤْمِنِ‏ وَ الْقَبْرَ بَیْتُهُ وَ الْجَنَّةَ مَأْوَاهُ وَ الدُّنْیَا جَنَّةُ الْکَافِرِ وَ الْقَبْرُ سِجْنُهُ وَ النَّارُ مَأْوَاهُ "

و دنیا سجن ما بود ... سجین ِ ما بود ... جهنم ما بود ...

که ما تاب نداشتیم جسمیت و زمان رو ...

ما تاب نداشتیم محصور بودن در مفهومی بنام جسمیت !

تاب نداشتیم محصور بودن در مفهوم زمان رو

که ما نمی فهمیدیم اینها رو

ما به اینها فکر نمیکردیم وقتی با سحر نگاهت ... با جادوی چشم هات ، امضا زدیم پای میثاق ِ خدا و بار امانت رو به دوش کشیدیم!

که ما فقط در سر ، هوس عشق تو داشتیم و بس

که ما به چشم هات مومن شده بودیم !

 

که ما شنیده بودیم " کل من علیها فان " و .... به فکرمون هم خطور نمیکرد اینطور محبوس شیم در سجن دنیا

ما به دنبال فنای "خود" و بقای "تو" بودیم که پا به عرصه ی وجود گذاشتیم ...پا به لعنتی آباد ِ دنیا گذاشتیم !

دنیا زندان ما بود ، که ما تناسبی با دنیا نداشتیم !

که تنها تناسب ما با دنیا جسم ِ از خاک آفریده شده ای بود که به ما تحمیل شد

که ما رو محصور در ظرف جسمیت کرد و پر و بال مون رو بست

 

 

و فرمود : " (یَا أَبَا ذَرٍّ ) کُنْ فِی الدُّنْیَا کَأَنَّکَ غَرِیبٌ أَوْ کَعَابِرِ سَبِیلٍ وَ عُدَّ نَفْسَکَ فِی أَهْلِ الْقُبُور"

فرمود و ما فهمیدیم چرا همیشه وصله ی ناجور بودیم به قبای دنیا و مردمش ... که ما اینجا غریب بودیم !

که ما برای جنگ و کشتن اومده بودیم ... جنگ با خودیت ... با وجودی که ابراز شده بود!

که ما عابر ِ راه ِ سخت عشق بودیم که اسفلش دنیا بود و اعلی ش ... بهشت لبخندت !

 

 

و فرمود : "... الدُّنْیَا سِجْنُ‏ الْمُؤْمِنِ‏ وَ جَنَّةُ الْکَافِرَ وَ مَا أَصْبَحَ فِیهَا مُؤْمِنٌ إِلَّا وَ هُوَ حَزِینٌ فَکَیْفَ لَا یَحْزَنُ ..."

که دنیا محبس ما بود ...

که ما شب رو با حزن ندیدنت صبح کردیم ... ( صبح کردیم ؟!!!)

و چگونه محزون نباشیم ؟؟؟ که ما سر سودای تو داشتیم که پا به عرصه ی وجود گذاشتیم ...

که ما به شرطی و شروطی ! "لا اله الا الله "گفته بودیم ...

 

و فرمود : لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ‏ /‏ ثُمَّ رَدَدْناهُ أَسْفَلَ‏ سافِلِینَ‏ [ بِبُغْضِهِ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ‏ ]

و چطور زندان ما نباشه دنیایی که تو رو با "خار در چشم و استخوان در گلو " دید و دم نزد ؟!

و چطور زندان ما نباشه دنیایی که 18 سال بیشتر تاب نیورد وجودت رو !!؟

و چطور زندان ما نباشه دنیایی که زهر نوشاند و پاره پاره کرد جگرت رو ؟!

و چطور زندان ما نباشه دنیایی که غریب کش ات کرد ... ذبحت کرد ... زیر سم اسبان لگد مالت کرد ...

و چطوووور زندان ما نباشه دنیایی که زندونی ات کرد در محبس غیبت ...

دنیایی که حاضر ترین حضور رو ، غایب کرد ....... یا شاید ما رو از حضورت غایب کرد ..... یا شاید .....

 

 

 

+ مینویسی و فاصله آنچه هست و آنچه نوشته میشود و آنچه گفته میشود .......گفتنی نیست .

++گفته بودم چُنان دوستت خواهم داشت که معنای دوست داشتن را عوض کنند ؟!!!

+++ گفته بودی :" لقد خلقنا الانسان فى کبد " و ما ...

فکرش رو هم نمیکردیم بهای پذیرش امانت عشقش ... سختی حضور در دنیا باشه !

.

چی چی میگن " إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمانَةَ " از متشابهاته ؟! مگر آیه ای محکم تر از "چشم هات" دیدن 

که هنوز نفهمیدن حصن حصین ولایتت ، عشقت ...امانتی بود که این "دل" جای زمین و آسمون و کوه به دوش کشید !؟

که این دل ... فقط به "مُتَّکِئِینَ عَلَیْها مُتَقابِلِینَ" آروم می گیره ... به نشستن رو به روت و ... نگاه کردنت !

 

 

 

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۶/۱۲/۱۱
تاسیان ...

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی