تاسیان

تاسیان؛
دلتنگی غریب
غمِ فزاینده
حالتی که در نبود کسی به انسان دست می دهد
.
درزبان کوردی همان شوق دیدار می باشد
وقتی برای مدت طولانی از کسی دور باشی
.
حالتی است که در اولین غروبِ
پس از رفتنِ یک عزیز که مدتی مهمان خانه ما بوده، دست میدهد
هم چنین، اولین غروبی را که کسی از دنیا رفته و جای او خالی است
من خود تاسیانم
منی که از من رفته هرگز برنمی گرده و هرروز انگار روز اول رفتنشه
.
«گویا به حالتی می گویند بعد از مرگ،
سکراتی که بعد از رها شدن جان،
انسان به آن دچار می شود.
شاید مترادف تولد باشد در جهان فانی،
منتها با درکی همه جانبه و غیرقابل اغماض ».

بایگانی

یا رب! سببی ساز ...

جمعه, ۲۷ مهر ۱۳۹۷، ۱۰:۳۸ ق.ظ

شاید یک لحظه بنظر بیاد مانع فعلی

نبود پول هست

لحظه ای نبود اذن ولی

و لحظه ی بعد نبود کاروان

و لحظه ی بعدتر .. 

تموم این لحظات اما می دونی

تنها بسته به اراده و خواست خودشونه

و تنها مانع

خودِ خودِ خودِ تویی

.

این رهایی از سبب ها

و توجه به علة العلل رو

امیدوارم همه تجربه اش کنیم

حتی از دور و در حرف هم

احساس رهایی اش فوق العاده اس..

.

.

«من» ،

بی «تو» چیزی نیستم ...

+

برای تموم لحظاتی که در زندگیم بجای تو

متوجه اسباب بودم

و اونها رو صاحب اثر می دونستم در عمق جان خودم

عذری ندارم

فقط اینکه ...

.

یا کریم العفو ...

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۷/۰۷/۲۷
تاسیان ...

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی