تاسیان

تاسیان؛
دلتنگی غریب
غمِ فزاینده
حالتی که در نبود کسی به انسان دست می دهد
.
درزبان کوردی همان شوق دیدار می باشد
وقتی برای مدت طولانی از کسی دور باشی
.
حالتی است که در اولین غروبِ
پس از رفتنِ یک عزیز که مدتی مهمان خانه ما بوده، دست میدهد
هم چنین، اولین غروبی را که کسی از دنیا رفته و جای او خالی است
من خود تاسیانم
منی که از من رفته هرگز برنمی گرده و هرروز انگار روز اول رفتنشه
.
«گویا به حالتی می گویند بعد از مرگ،
سکراتی که بعد از رها شدن جان،
انسان به آن دچار می شود.
شاید مترادف تولد باشد در جهان فانی،
منتها با درکی همه جانبه و غیرقابل اغماض ».

بایگانی

من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم....

دوشنبه, ۶ فروردين ۱۳۹۷، ۱۱:۲۷ ب.ظ

حقیقت اینه که من

نمیدونم اینجایی که هستم چکار میکنم

چطور چون منی اینجای عالم ایستاده !؟؟؟

فک که میکنم ،

میبینم منو "کشووونده" اورده تا اینجا ...کشونده .

.

باید سجده کرد

به خدایی که چشم هاتو آفرید ....

.

الحمدلله

.

از در و دیوار داره میباره که ماه رحمته

چطور نمیبینید !؟؟؟

مثل روز روشنه که ماه ماه خودشه

بنده بنده خودشه

که عشقش داره میکشه بخره ...

که   ....

.

"همتم بدرقه راه کن ای طایر قدس

که دراز است ره مقصد و من نوسفرم"

موافقین ۱ مخالفین ۰ ۹۷/۰۱/۰۶
تاسیان ...

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی